Westkust, Pestkust
Het is even wennen! Zo wennen, dat we op onze vijfde dag aan de westkust na 11 kilometer gestopt zijn om onszelf te ver-wennen met een relaxte dag. En dat terwijl we vanochtend hebben kunnen uitslapen tot half 6!
Zie, het is namelijk niet zoals wij hadden verwacht dat het zou zijn. Na maanden in de woestijn met extreem hoge temperaturen dachten wij terecht te komen in fietshempjesweer. We hebben er zelfs speciaal 2 nieuwe fietshempjes voor gekocht. Maar helaas hebben we ons huiswerk niet goed gedaan. De westkust heeft een mild klimaat, met in de zomer altijd een harde tot forse wind uit het noorden of noordwesten. En de weg die wij fietsen, een smalle kronkelende kustweg, is vooral in de zomer druk met vakantieverkeer. Het is te vermijden. Door om kwart voor 5 op te staan. Met al onze kleren aan zitten we dan half 6 op de fiets, want het is koud in de ochtend en de tent is zeiknat.
Op zich is het fietsen dan heerlijk, want er is inderdaad nauwelijks verkeer op de weg. De wind echter werkt niet altijd mee. Soms is hij er al na een half uur; met een beetje mazzel fietsen we de eerste twee uur redelijk windloos. Rond een uur of half 11, wanneer we tussen de 60 en 70 km hebben gefietst, wordt het drukker en winderiger.
Op zijn hoogst kunnen we dan nog 10 kilometer rijden waarbij we regelmatig moeten stoppen voor passerende trucks of uit moeten kijken voor auto’s die ons snijden omdat ze toch nog in willen halen zo vlak voor de bocht. Dat terwijl ik de ruimte moet nemen omdat er anders voor ons geen ruimte meer is.
Dan wanneer we min of meer gedwongen door de combinatie van harde wind(stoten) en verkeer een camping zoeken, is de camping ver van het dorp. Op zich te fietsen, maar niet zonder weer volledig bezweet te geraken; te ver om te lopen want minstens 3 km enkele reis.
We zagen ons hier al fietsen. In fietshempjes zoals gezegd. Zo ‘s ochtends rond een uur of 9 tot ‘s middags rond een uur of 5. Met een koffietje hier en een koffietje daar, zittend op terrasjes in de zon. Dan tentje op, om schoon en fris even naar het dorp te lopen voor eten en lekkers. Om vervolgens tevreden en genoegzaam om 9 uur ons tentje in te kruipen om te rusten voor een nieuwe dag vol rozegeur en maneschijn. Mmm, het is wennen!
