Tijd voor klusjes
In de tijd die ligt tussen thuis komen van een lange reis en weer gaan werken, zit veel ruimte om juist die klusjes te doen die al jaren op zich laten wachten. Zo zijn Ellu en ik begonnen met het zeer tijdrovende klusje van het inscannen van onze fotonegatieven. En dat zijn er veel!
Het scannen zelf is een langdurig proces. Zelfs met de speciale negatievenscanner die ik een paar jaar geleden heb gekocht. Ellu geeft het negatief aan, die ik plaats in de negatiefhouder. De negatiefhouder leidt ik vriendelijk de scanner in om vervolgens in het softwareprogramma te bekijken wat er eigenlijk op de negatieven staat. Dan na nog een paar handelingen staat de foto op de harde schijf en werk ik ‘m wat bij in een fotobewerkingsprogramma.
Het resultaat is soms verrassend. Zo weet ik nu waar Paul, Ellu’s jongste broer, zijn ontplofte haar vandaan heeft. Ook zie ik Ellu weer eens vanuit een ander perspectief. Ik zie meer van haar, laten we maar zeggen. Het meest grappige is hoe gedateerd de foto’s zijn. Foto’s van ongeveer 20 jaar geleden, die na het scannen vol met krassen en ruis zitten. Alsof ik de foto’s bekijk van mijn vader en moeder toen zij nog jong waren. Gôh, wat zijn we al oud 😉
