Nestdrang of juist niet?
De hele week had ik het al in mijn hoofd: ik moest en zou de ramen lappen. Van binnen en van buiten!
Nu lap ik de ramen, meestal binnen óf buiten en nooit tegelijk, zo ongeveer 1 keer per jaar. Dat ik dit klusje dus perse nu wil doen, 5 dagen voor vertrek naar Bangkok, is dan ook enigszins raar te noemen. Niet alleen hebben we er zelf niets meer aan; het is ook nog eens herfst. De buitenramen zullen niet lang schoon blijven.
Toch klom ik vanochtend op de huishoudtrap. Eerst deed ik de buitenramen achter en daarna zeulde ik de trap mee naar voren om het daar eens even grondig aan te pakken. Met vaatdoek gewapend, verwijderde ik de spinnenwebben en de etensvoorraad van de spinnen (ik hoop dat de spinnen zelf de winter overleven) en poetste ik met een oude krant de ramen schoon en droog.
De vaart zat er in en voordat ik het wist, was ik al bij de voordeur. Net op het moment dat buurman Jan thuis kwam. En hij zei het eigenlijk treffend. Wat ik mankeer is een soort omgekeerde nestdrang. Ik maak ons huis niet schoon voor onszelf maar voor degene die in ons huis zal zitten. Dat geeft me een heel prettig en huiselijk gevoel.
