De ontdekking van ……

Posts Tagged ‘Thuis’

Er is even rust in huis en ik geniet ervan. Sinds gisteren voel ik me ziekerig: beetje verhoging, moe, ogen die dicht willen vallen, warm. Had ik de ramen buiten nu maar niet gedaan. De moeheid van het rennen en vliegen heeft toegeslagen en door verminderde weerstand voel ik me niet optimaal. Voeg daar nog wat spanning voor de reis bij en afscheid nemen van mijn moeder en daar heb je het: geen Mexicaanse maar laat ik het maar Thaise griep noemen. Of het besmettelijk is……………….

Nog iemand behoefte aan een beetje Thaise griep?

De hele week had ik het al in mijn hoofd: ik moest en zou de ramen lappen. Van binnen en van buiten!

Nu lap ik de ramen, meestal binnen óf buiten en nooit tegelijk, zo ongeveer 1 keer per jaar. Dat ik dit klusje dus perse nu wil doen, 5 dagen voor vertrek naar Bangkok, is dan ook enigszins raar te noemen. Niet alleen hebben we er zelf niets meer aan; het is ook nog eens herfst. De buitenramen zullen niet lang schoon blijven.

Toch klom ik vanochtend op de huishoudtrap. Eerst deed ik de buitenramen achter en daarna zeulde ik de trap mee naar voren om het daar eens even grondig aan te pakken. Met vaatdoek gewapend, verwijderde ik de spinnenwebben en de etensvoorraad van de spinnen (ik hoop dat de spinnen zelf de winter overleven) en poetste ik met een oude krant de ramen schoon en droog.

De vaart zat er in en voordat ik het wist, was ik al bij de voordeur. Net op het moment dat buurman Jan thuis kwam. En hij zei het eigenlijk treffend. Wat ik mankeer is een soort omgekeerde nestdrang. Ik maak ons huis niet schoon voor onszelf maar voor degene die in ons huis zal zitten. Dat geeft me een heel prettig en huiselijk gevoel.

Dit weekend zou het weekend zijn dat we volledig bepakt een proefrit zouden gaan maken. Helaas is het er niet van gekomen.

Niet dat we helemaal niets hebben gedaan. Integendeel: we zijn heel druk geweest met de voorbereidingen voor onze reis. Onze materiaallijst hebben we doorgenomen, we hebben al zoveel mogelijk spullen van de lijst verzameld, mijn fietssandalen zijn gekocht, we weten nu welke elektriciteitplugs we kunnen gebruiken en nog meer van dat soort dingen. Het ging alleen allemaal niet zo soepel.

Zaterdagochtend was ik niet helemaal lekker. We dachten nog dat het kwam van het staren naar de zaterdagcrypto terwijl we met de auto enorm hobbelden over de weg. Maar na een korte opleving toen we bij mijn moeder waren, stortte ik op weg naar de fietswinkel in Alphen behoorlijk in. Daarna gingen we dus regelrecht naar huis. In de loop van de dag voelde ook Ellu zich steeds minder fit en kwam er niets meer uit onze handen.

Vandaag voelen we ons nog steeds lamlendig. Fietsen zit er echt niet in. Ook nu beperken we ons tot kleine maar niet minder noodzakelijk klusjes. Niets voor niets dus. Wat we nou hebben en waarom we ons allebei ineens zo “grieperig” voelen weten we niet. Zou het door het weer komen? De naderende herfst? Of toch door iets anders?

We houden het maar op het antwoord van de caissière van het Kruidvat. Die dit jaar namelijk toch maar niet naar Bali ging namelijk “vanwege instortingen & ravages”.

Gisteravond was ik uit eten. Bij het afsluitende kopje koffie moest ik meteen aan de koffie van de Coffee Company denken. Koffie, zo lekker; daar kunnen vele restaurants, cafeetjes alleen maar van dromen. Koffie waar ik bijna lyrisch van word. Wat is dat goed gedaan zeg: de combinatie van het concept van Starbucks met échte goede koffie. Niet te geloven dat ze al in 1996 begonnen zijn. Niet te geloven dat ik pas sinds de lente dit jaar van hun bestaan weet!

Denken aan de koffie van de Coffee Company doet ook meteen denken aan de koffie van Starbucks. Koffie, die je eigenlijk geen koffie mag noemen. Ok, ik weet het: Ellu en ik waren enorme fans van Starbucks. Het hypen van de naam hebben ze daar dan ook goed gedaan. En het concept is goed: lekker zitten in luie stoelen, gratis WiFi, lekkere koeken voor erbij. En aangezien er in Amerika buiten de deur vrijwel geen lekkere koffie te krijgen is, maakt Starbucks tot een zeer aantrekkelijk alternatief. Bij gebrek aan beter: woest aantrekkelijk. In het land der blinden is éénoog koning, toch? Dat is ook meteen ons excuus voor onze terugkerende bezoeken aan  Starbucks, zodra het Starbucks-logo maar enigszins in beeld was.

Starbucks zou echter nog veel van de Coffee Company kunnen leren. Van de manier waarop de koffie wordt gemaakt en van het feit dat de koffie altijd lekker is. ALTIJD! En niet zoals bij Starbucks de ene keer wel lekker maar de andere keer een grote bak duur slootwater. Nu waren we al redelijk fan af aan het einde van onze 6 maanden in Noord-Amerika maar nu ik weet van het bestaan van de Coffee Company is Starbucks compleet van zijn voetstuk gevallen. De Starbucks op Utrecht CS zal ik dan ook niet bezoeken. Op Schiphol drink ik nog liever een goedkopere slechte bak koffie ergens anders. Ja, Starbucks is definitief ten onder gegaan. Lang leve de Coffee Company! (En voor thuis is dat Nespresso).

Sinds een tijdje stinkt onze wasmachine. Hij staat boven in een klein kamertje (of grote inloopkast; tis maar net hoe je het bekijkt), naast onze slaapkamer dus echt fijn is het niet. Vooral omdat de geur steeds sterker wordt. We hebben er al een paar keer met onze neus boven gehangen. Om de bron van deze geur te lokaliseren. Maar ten eerste is dat niet echt prettig om te doen en ten tweede lijkt het alsof de geur een loopje met ons neemt. Wanneer we de bron gevonden denken te hebben, verdwijnt de geur ineens. Het zal gewenning zijn van onze neuzen aan de geur.

Ondanks dat onduidelijk is waar de geur precies vandaan komt, is in ieder geval duidelijk dat de wasmachine de grote boosdoener is. Dus, dacht ik, dan google ik toch even “wasmachine stinkt” en ja hoor, de zoekopdracht wordt herkend door Google. Ook nog eens met 9450 resultaten. Geweldig!

Vandaag ga ik maar eens schoonmaakazijn kopen om vervolgens de wasmachine leeg te laten draaien op 90 graden. Met dank aan onder andere de forumleden van de Libelle!!!!!

Dat deze zal stinken, valt nog wel te begrijpen