De ontdekking van ……

Posts Tagged ‘Thuis’

Tijdens de dienst van mijn moeder schets ik het beeld van haar in haar stoel. Deze foto is een dag of 10 voordat ze overleed genomen:

Gatsie! Een hele ochtend bezig geweest met bank, hypotheek en verzekeringen. Niet één van mijn favoriete bezigheden omdat 1. ik er totaal geen interesse in heb 2. er een hoop niet van snap en 3. ik me vreselijk  irriteer aan het feit dat alle  instellingen die betrokken zijn bij dit soort onderwerpen alleen maar uit lijken te zijn op mijn geld.

Zo blijkt dat we maar liefst 3 woekerpolissen hebben. Heel naïef dachten Ellu & ik toen de eerste berichten over dit soort polissen in het nieuws kwam, dat wij ECHT geen woekerpolissen zouden hebben. Omdat we ons zorgvuldig hebben laten voorlichten door een assurantietussenpersoon die we volledig vertrouwden. Ja, ik weet het en ik heb het zelf ook al gezegd: “naïef”! Het zal me niets verbazen als we ook nog een woekerpensioen ergens bij zo’n instelling hebben lopen.

Nu weet ik dat we niet de enigen zijn met woekerpolissen. Het lijkt wel of heel Nederland er is ingeluisd. Zelfs mensen die wij scharen onder financiële experts, zijn de dupe geworden van de ondoorzichtigheid en geldbelustheid van de financiële branche. Dat doet ons dan toch wel een beetje goed. Zijn we in ieder geval niet oliedom.

Omdat het vertrouwen kwijt was, dachten we dat het in ieder geval handig zou zijn om ons door iemand die we kennen te laten informeren over ons gehele financiële pakket. Dat gesprek was heel nuttig, bracht rust en leverde een aantal actiepunten op. Actiepunten om bepaalde zaken aan te passen die onnodig zijn. Zoals een pandrecht op een overlijdensrisicoverzekering die nooit nodig is geweest (behalve waarschijnlijk voor het vullen van de zak van de assurantietussenpersoon). Maar wat blijkt na het verzoek aan de hypotheekverstrekker om dit pandrecht op te heffen; dat kan niet.  De rest van het antwoord geeft uitleg maar helaas, nitwit die ik ben, begrijp ik er weer eens geen hol van. Tja, het wordt tijd om maar eens op de site te gaan kijken van financiële analfabeten.

…. en die kan ik niet vinden 🙁

Bij ons in de buurt staat een huis te koop. Dat is op zich niet zo bijzonder. Ook niet dat het al een tijd te koop staat. Wat wel bijzonder is, is dat er geen mens in dat huis te bekennen is terwijl het volledig gemeubileerd is. Nu zou dat nog de reden kunnen hebben dat het wellicht beter verkoopt wanneer het aangekleed is, maar om nou zelfs wijnflessen te laten staan (zonde). Eerst dacht ik nog dat ik de bewoners niet zag omdat ik op bepaalde tijdstippen langs ga. Maar dat maakt niet uit: op welke momenten ik ook langs dat huis kom, er is geen speur van de inwoners te bekennen.

Dus vraag ik me af, steeds wanneer ik er langs loop, wat het verhaal is. Gaat het hier om een huis van een gescheiden stel, die allebei niet meer in het huis konden wonen vanwege de herinneringen? Of is het een nog triester verhaal van een leeg huis van mensen die er de ene dag nog wel waren en de andere dag niet meer? Van mensen die zijn omgekomen. Gezien de aankleding: van jonge mensen die zijn omgekomen?

Waarom het me zo bezig houdt, weet ik niet. En het zal ook wel weer overgaan (als het huis verkocht is). En ik hoop dat wanneer ik te weten kom wat het verhaal achter het huis is dat het een hele simpele zal zijn. Dat ze de staatsloterij hebben gewonnen ofzo. En dat ze het zich daardoor kunnen veroorloven om het huis aan te houden met volledige inboedel erin.

Woensdag was het dan zover. Om 12 uur was de overdracht; om ongeveer half 1 stonden we met z’n tweeën in onze eigen huiskamer. Om het huis weer van onszelf te maken, zijn we die middag druk geweest met schoonmaken en opruimen. Mijn bureau was – nadat we na veel zoeken de schroeven toch nog vonden – snel in elkaar gezet, en ingericht. Om 6 uur zaten we met een bord eten op de bank te genieten van een huiskamer die binnen een mum van tijd weer de onze was geworden. Alsof we niet weg zijn geweest!

Vanaf het moment dat we terug zijn, zijn we druk in de weer met het uitpakken van onze spullen en het (her)inrichten van ons huis. Parafernalia staat weer op de plek waar het eerder stond, mokken zijn terug gezet op hun plek en de badkamer vult zich weer met onze zeepjes, tandpasta en shampoos. We beginnen door het hele huis heen op orde te raken.

Met Listo, die we gisteravond hebben opgehaald, er weer bij is het plaatje helemaal compleet. Zijn mandje staat onder de trap met zijn bak met speeltjes ernaast. Zijn mat ligt voor de bank en zijn etensbak staat in voor de keukenbak. Huisje, boompje, beestje! Oost West Thuis Best! Home Sweet Home! Jippie, we zijn weer thuis………

Een dikke maand na terugkomst uit Azië en twee weken na het overlijden van mijn moeder is onze tandem, Lien Masjien, eindelijk terug uit Thailand. Ze is afgelopen donderdag in Utrecht aan onze deur afgeleverd. We konden niet zelf de honneurs waarnemen; we wonen immers nog niet in ons eigen huis maar gelukkig was de dochter van onze huurder er.

Gisteren zijn we haar gaan ophalen en hebben we haar geïnspecteerd op mogelijke schade. Ze was erg goed ingepakt en onze eigen verpakking zat nog onder haar tweede jasje waardoor alles wat op/aan onze fiets hoort te zitten er ook nog aan zat. Geen kromme wielen of verloren kettingen. Nu maar hopen dat ze rijdt.

Dat hoop ik met Ellu snel weer te doen: een stukje rijden op onze fiets met betere (warmere) temperaturen. Om de zinnen te verzetten, om gezond bezig te zijn maar vooral om even niet te voelen dat ik mijn mama zo mis.