De ontdekking van ……

Posts Tagged ‘Thuis’

…. een blik op onze jongens in een geweldige sfeer.

Nog maar een paar dagen te gaan en dan spelen we (jaja, WE) de finale. De finale van het WK-voetbal 2010.

Bij iedereen die het heeft meegemaakt, roept het herinneringen op aan de verloren finales tegen Duitsland en Argentinië. Hoewel ik nog wel weet dat ik de finale tegen Duitsland heb gezien, kan ik me die niet meer zo goed herinneren. Het schot – in de laatste minuut – tegen de paal van Robbie Rensenbrink in de finale tegen Argentinie echter wel. Wat een spanning. En dat op twaalf jarige leeftijd.

Het is niet zo gek want ik ben er mee opgegroeid. We keken met de hele familie naar deze wedstrijden. Beelden van een volle woonkamer van één mijn zussen flitsen voorbij.

Ook andere beelden, en gedachten flitsen door mijn hoofd. Over mijn moeder, die er ook intens van zou hebben genoten. Van mijn moeder die mist dat Nederland voor de derde keer in de finale staat. En strak als we wereldkampioen zijn, kan dat er in dit rijtje bij.

Is het vreemd dat gedachten aan mijn moeder verbonden zijn aan dit WK? Ik weet het niet. Wat ik wel weet, is dat ik niet de enige in mijn familie ben die de verbinding maakt. Blijkbaar hoort voor ons onze moeder er gewoon bij. En is het een teken van ons verdriet dat we haar nog zo graag en vooral bij het dit grote succes erbij hadden willen hebben.

Eindelijk is het weer eens zover. Tussen nu en een half uur zullen bij ons aan tafel enkele vrienden aanschuiven om te gaan Risken. Ellen met haar zwarte legers zal wel weer Australië krijgen (en winnen). Roeland zal er altijd helemaal voor gaan en vervolgens verpletterd worden. Gerrit wil een luchtaanval doen (terwijl we daar in ONS spel niet aan doen) en ik ………. ga mijn strategie & tactiek natuurlijk niet prijsgeven.

Het gaat er wat minder ruig aan toe in vergelijking met onze vroege (jonge) jaren. Nu eten we eerst gezamenlijk, kletsen bij en starten rond een uur of 9 met het spel. Eén spel waar we er vroeger nog wel meerderen deden.

Maar ach, vroeger was er van alles meer en deden we alles langer. Veel chips en drank tot in de vroege ochtenduren. Nu eindigen we rond een uur of 1. Of het spel nou af is of niet. En gaan we vriendschappelijk weer uit elkaar. Klaar om elkaar een volgende keer weer in de pan te hakken.

Om 10.00 uur deze ochtend heb ik weer gebruik mogen maken van mijn democratisch recht om te stemmen. Was het de oproep van Rutten vanochtend bij Goedemorgen Nederland die me over de streep haalde? Of was het al het debateergeweld op de diverse publieke en commerciële tv- en radiokanalen waardoor ik de gang naar het stemlokaal heb gemaakt?

Geen van beiden! Tot nu toe heb ik altijd nog gestemd, voor de landelijke verkiezingen. Dat laatste zet ik er expliciet bij omdat ik voor bijvoorbeeld gemeenteraadsverkiezingen de stembus wel eens links heb laten liggen. Reden: te weinig kennis van wat er speelt in de gemeentepolitiek en te weinig in beeld wie de politici in de gemeente zijn.

Dus vraag ik me af of alle aandacht die er voor deze verkiezingen de afgelopen weken is geweest meer mensen naar de stembus zal brengen? Of het alle, of althans een groot deel, niet-stemmers naar de stemlokalen doet gaan? Ik hoop het want een goeie opkomst geeft in mijn ogen aan dat de toekomst van ons land ons nog wat kan schelen.

Nu maar hopen dat het weer mee zit. Maar: na regen komt zonneschijn. Van links mag ik hopen.

Ook tweede pinksterdag stapten we weer op Mien Masjien. Listo werd weer met wat lekkers zijn hondenkar ingelokt en de trein kon op pad. Ondanks de voorspelling van slechter weer voor deze dag durfden we het wel aan. Het viel ons wel gelijk al op hoe rustig het was op straat. Er waren wel wat fietsers maar niet het aantal dat je zou verwachten op een zonnige vrije dag.

Listo hield zich nog rustig en we koersten op ons gemak richting het Baarnse Bos. Geen dikke rijen op de fietspaden of ladingen fietser voor stoplichten. Aangenaam rustig. Waarschijnlijk zo rustig dat de oude meneer op zijn elektrische fiets ons niet hoorde aankomen en zich ook alleen op de wereld waande.

Helemaal tevreden in zijn eentje zien we hem zijn kont oplichten en laat hij een harde scheet net op het moment dat we hem passeren. Die MOEST er uit! Als een tevreden man fietst hij verder. Wij zijn hem in een poep en scheet voorbij…….