De ontdekking van ……

Posts Tagged ‘Reizen’

Goed eten vinden, blijft een uitdaging. Het liefst eten we ‘s ochtends een baguette met koe (smeerkaas van La vache qui rit) maar een baguette is vaak heel moeilijk te vinden. Vooral rond de tijd dat wij op de fiets stappen. Het lijkt er namelijk op dat de mensen in Laos de dag iets later beginnen dan dat we gewend zijn van de Cambodjanen. Het zou dus best kunnen zijn dat er baguettes beschikbaar zijn rondom 8 uur maar voor ons is dat dan al lang geen ontbijt meer.

Het idee dat we ‘s ochtends al aan de rijst moeten, gaat er heel moeilijk in maar bij gebrek aan baguette is er geen andere optie. Wanneer we in plaatsjes overnachten waar nooit een toerist slaapt, weten we eigenlijk al van te voren dat het rijst voor ontbijt gaat worden. Maar ook het typische Laotiaanse ontbijtgerecht – fôe, rijstnoedelsoep met vlees, vis en groente – is niet makkelijk te vinden om 6 uur ‘s ochtends.

Onze zoektocht naar ontbijt leverde ons uiteindelijk een plastic zak kleefrijst op. Kleefrijst is precies wat het zegt wat het is, namelijk rijst die aan elkaar kleeft. Het smaakt helemaal nergens naar maar aangevuld met droge cakejes en weggespoeld met een blikje koude gezoete koffie kregen we zo toch nog iets naar binnen. Daar hebben we de eerste 20 kilometer op gefietst.

Toen na 20 kilometer onze eerste stop daar was, mochten we weer aan de kleefrijst. Dit keer betrof het een eigen creatie: kleefrijst met banaan. Bananen die we in het plastic zakje met de kleefrijst hadden gestopt, achter op de fiets hadden gebonden en die door het heter worden zonnetje er al enigszins ingetrokken waren. Smullen!!!

Kleefrijst met banaan

Uploaden duurt eeuwen dus of er nog veel foto’s komen, weet ik niet. In ieder geval is hier alvast het derde album. Klik op deze link of kijk in het menu bij Azie, fotoalbums.

Stay another day is een initiatief om ervoor te zorgen dat mensen wat langer in het land blijven. We zijn het tegengekomen in Cambodja en nu ook in Laos. Het idee er achter is toeristen uit te nodigen niet alleen de geijkte route te doen maar om eens ergens een tussenstop te maken. Wij doen daar graag aan mee.

Dus blijven we morgen nog een dag in Pakse. Is er zoveel te doen dan? Nou nee! Maar na een dag van downloaden, is het ze in de computerwinkel niet gelukt om alles werkend te krijgen. Morgenochtend om 10.30 uur kunnen we de laptop ophalen. Als, net zo als vandaag, 4 uur in de middag 7 uur wordt dan kunnen we beter nog een hele extra dag blijven. Zo zien we nog iets meer van Pakse dan alleen de binnenkant van een computerwinkel. Een tour van 3 uur is meer dan genoeg.

De zon gaat bijna onder. Wij kijken uit over Pakse vanaf het dakterras van ons hotel. We zien de zon verdwijnen achter de heuvels, met de Mekong op de voorgrond.

Door het 360-graden panorama zien we oostwaarts het Bolavenplateau. Het is een mooi plaatje! Verrijkt met een heerlijk Lao-biertje en het gezelschap van mijn lief kan deze zonsondergang niet meer stuk. Proost!

We zijn al weer een paar dagen in Laos. Maar we hebben nog niet echt de gelegenheid gehad om ergens uitgebreid te internetten. Vanuit Cambodja deden we als eerste Khong Island aan. Internetten was daar duur, sloom en met slechte computers. Om een letter getypt te krijgen, moest ik rammen op het toetsenbord. Niet heel erg relaxed.

Na Khong Island zijn we naar de Kingfisher ecolodge gefietst. Deze lodge ligt aan de rand van Xe Pian National Park. In een luxe bungalow met uitzicht vanuit bed over de wetlands was het fijn vertoeven. We zijn er 3 nachten geweest. En eigenlijk alles was goed: de bungalow met uitzicht, de bediening, de activiteiten. Gisteren was wel de klapper: we hadden mahoutles. Dat wil zeggen dat we van een mahout en engels-sprekende gids hebben geleerd hoe we zelf een olifant moeten besturen. In de ochtend hebben we eerst 3 uur geoefend. Daar zaten we dan, op de nek van onze olifant en maar roepen “hoauy, hoauy” terwijl we met onze benen richting moesten geven. Erg leuk maarook erg vermoeiend. In de middag gingen we met onze olifanten de heuvel op. Ook dat ging heel gemoedelijk. Aan het einde van de dag voelden we ons inmiddels redelijk comfortabel in de buurt van deze giganten.

Laos is duidelijk anders dan Cambodja. De omgeving is gevarieerder, er is minder verkeer en er zijn minder mensen. De eerste 2 fietsdagen was het voor ons enorm wennen dat er nog nauwelijks ” hello” of ” goodbye”  werd geroepen. Even leek het ook alsof de Laotianen geslotener zijn dan hun buren in Cambodja. Vandaag echter was het weer volop raak. Dat het niet aan 1 stuk door is, vinden we niet heel erg want het is ook heel lekker dat we weer gewoon langs de fiets kunnen staan om even te rusten zonder meteen allerlei mensen om je heen te hebben (en gewoon te kunnen plassen).

Ook Laos is weer even wennen. Immers, is het weer een nieuw land met nieuwe gewoonten en gebruiken. De eerste indruk is positief en we begrijpen van andere reizigers dat het alleen maar beter kan worden.