Posts Tagged ‘Listo’
Kattenkwaad
Door Listo bekijken we onze directe omgeving heel anders. Het valt ons dat er veel mensen door onze straat heenlopen, die ook een hond hebben. Honden die we in het pré-Listo-tijdperk nog nooit gezien hebben. Het aantal katten dat onze straten ineens lijkt te bewandelen, is helemaal explosief. Regelmatig loopt Listo er één tegen het lijf. De manier waarop hij op de kat reageert en de kat op hem is schattig om te zien.
Minder schattig zijn de bijeffecten van al deze katten. Waar we ook met Listo gaan; op vele punten liggen ladingen kattenpoep. En dat vindt hij lekker om te eten. Dat ik het vervolgens uit zijn bek moet halen, vind ik niet zo fijn. Los van dit ongemak vermijden we de kattenpoepplekken ook omdat het hé-le vieze plekken zijn die enorm stinken.
Wij ruimen Listo’s poep netjes op. Misschien een idee dat mensen dat voor hun eigen katten ook gaan doen?
Behang
Vooral dan is het zaak dat we boven hem blijven staan omdat hij anders figuurlijk maar ook letterlijk bij het uitlaten een loopje met ons neemt. Wij moeten de controle blijven houden. Dat is niet altijd makkelijk. Vooral na twee nachten waarin hij ons ongeveer om het uur met zijn gepiep wakker heeft gemaakt. Niet omdat hij aandacht wil maar omdat hij heel erg nodig moet poepen en zijn eigen bench niet wil bevuilen. De eerste keer dat wij zijn gepiep genegeerd hadden, kon hij het niet meer ophouden en heeft hij zijn behoefte op zijn eigen plekje moeten doen. Hij was er behoorlijk van overstuur. Dus hebben we hem elke keer als hij weer ging piepen naar buiten gelaten al waar hij meteen zijn behoefte deed.
Maar ook daar probeert hij zijn voordeel uit te slaan dus heeft hij deze nacht ook twee keer gepiept terwijl hij niet moest. Dat is dus aandacht die we hem niet willen geven want voordat we het weten hebben we een jankende hond in huis. Maar ja, hij is écht aan de race-kak en moet steeds écht heel nodig. Dus wat doe je dan hè?
Zo af en toe worden we wanhopig van hem en plakken we hem het liefst achter het behang. Vooruit, omdat hij zo lief is: doe dan toch maar bloemetjesbehang!
Een hondenleven!
Listo is nu zo’n 5 dagen bij ons in huis en vanaf dag 1 kunnen we hem al niet meer missen. We houden onvoorwaardelijk van hem! Hij is ook zó schattig en zó lief. Om hem zó schattig en zó lief te houden, werken we hard aan consequent zijn. Dat betekent dat we heel vaak de verleiding moeten weerstaan om dat lieve koppie te aaien, dat we hem even moeten laten janken wanneer hij in zijn bench (een hondenkooi) zit en dat we voortdurend goed gedrag moeten belonen.
Ook met zindelijk worden, proberen we dat op een positieve manier te doen. Dus we straffen hem nooit wanneer hij in huis poept (deed hij gelukkig alleen op dag 1 toen hij door mijn eigen stomme schuld door wisseling van merk pupbrokjes spuitdiarree had) of plast maar staan als idioten te juichen, hem op hoge toon te bejubelen wanneer hij het buiten doet. We zien er uit als gekken maar binnenkort zullen we er de vruchten van plukken.
Ondertussen leren we hem dingen door met hem te spelen en te oefenen. We zijn apetrots dat hij al naar zijn naam luistert, dat hij een speeltje komt terug brengen en dat hij netjes voor de buitendeur wacht met naar binnen komen totdat wij zeggen dat hij het mag. Meestal is hij na het spelen/oefenen zo moe dat hij voor pampus op het kleed ligt. En dan bedoel ik ook echt voor pampus. Wat heeft ie toch een hondenleven!
Meer foto’s van Listo zijn te zien in Listo’s album op Flickr!
Listo
Al jaren en jaren hebben Ellu en ik het over een hond nemen. Steeds maar weer waren er rationeel hele goede redenen te bedenken om het niet te doen. In Argentinië hebben we echter het besluit genomen om wèl een hond te nemen. Samen met Jacq & Jack hadden we zelfs al een naam voor hem bedacht.
Na een bezoek aan vrienden met een hond hebben we definitief de stap genomen. Op Internet hebben we een aantal legale fokkers benaderd. Eén reageerde er heel snel. We konden dezelfde dag, gisteren, al langs komen om hem te bekijken.
Het was liefde op het eerste gezicht. Hij is al 10 weken en de laatste uit het nest. Het is precies de sukkel die we zoeken, de lieve lobbes met de grote mooie ogen. Een schat, een schat is het. De grootste verrassing was dat we hem meteen mee konden nemen. Tja, hoe konden we hem nou zomaar achterlaten. Dus kwamen we gisteren ineens met een hond thuis. Na jaren van eindeloos debatteren, hebben we ons hart gevolgd. Met rationaliseren zijn we helemaal klaar. In Argentinië zouden ze zeggen: “Listo”. En zo heet ie dus ook!
