Posts Tagged ‘Buenos Aires’
Dip & opkikker
Vandaag heb ik mijn eerste echte post ontvangen! Hoewel ik mijn fiets mee naar boven moest sjouwen, kon ik niet wachten om de envelop alvast mee naar boven te nemen. Dus hield ik in mijn ene hand, balancerend in de lift, mijn fiets vast en keek ik steeds vol verwachting naar de envelop in mijn andere hand.
Nadat ik al mijn spullen én de fiets snel had geloosd, heb ik eerst een foto genomen en daarna heb ik de envelop opengemaakt. Het was een kaart in de vorm van een kikker, een opkikker! En, jullie mogen best weten, dat ik die goed kon gebruiken. Hoewel ik me al weer beter voel, was ik 2 dagen eerder ten prooi gevallen aan een dipje. Na mijn bezoek aan de Jumbo!
De opkikker heeft zijn werking gehad want niet alleen heb ik nu een leuke kaart hangen aan mijn fotolijst ook moet ik steeds lachen als ik er aan denk of als ik hem zie. Geef mij dus maar een leuke kaart in plaats van een cup-a-soup. Die laatste kan ik namelijk gewoon bij de Jumbo kopen!
Jumbo
Makkelijk was het allemaal niet. Integendeel: met moeite heb ik die badschuim kunnen vinden. Wel 20 keer heb ik op de schappen met toiletspullen enzo gezocht maar vinden deed ik niet. Wel ben ik knijpers rijker maar ook met broodbeleg loop ik nog steeds te sukkelen. En vanaf dag één ben ik op zoek naar een riem waarin zelfs de Jumbo me niet van kon voorzien. Ondanks het grote assortiment van de Jumbo is het toch voor mij heel beperkt (en sommige dingen zijn ook behoorlijk duur).
Dus ben ik nu aan het experimenteren geslagen. Kippaté heb ik in huis! En iets dat lijkt op boterhammenworst maar dan met olijven. Ook heb ik een blikje sardientjes in tomaten meegenomen. Dat zou ik thuis nooit op brood doen maar nu…… je weet maar nooit.
Voor het avondeten had ik groente en vegetarische burgers ingeslagen want ik durf zelf nog niet aan het vlees. Hier lijkt het vlees nog op het dier waar het vanaf komt. Omdat ik zo moe was van het winkelen in combinatie met de reis terug in een overvolle metro, heb ik snel het bakje aardappelsalade met ei en ham leeggegeten. Die vegetarische burgers heb ik trouwens genomen omdat tofú niet te verkrijgen was. Sterker nog: er werd me zelfs gevraagd wat het is en hoe het er uitziet. Terwijl ik in het Clarín magazine toch echt een recept ermee heb gezien.
Goed nieuws is wel dat de Jumbo vele keren meer keuze heeft dan de supermarkt in de stad. En ze bieden de mogelijkheid om het thuis te brengen. Dat is mooi want zodra ik voor 6 maanden in mijn andere appartement zit inclusief een koelkast met vriezer dan ga ik ‘r wel een keer mijn winkelwagen helemaal volstouwen. Want een paar keer in de week zo’n tripje; dat trek ik echt niet. Veels te vermoeiend!
Ik heb een baan!
Aan het einde van de middag maakte ik me op voor het sollicitatiegesprek bij ETS (English Training System). Ook deze keer was ik ruim op tijd vertrokken met als resultaat dat ik deze dag minsten anderhalf uur ledig heb doorgebracht. Ook voor het gesprek met Marta, in de ochtend, was ik immers ruim op tijd.
Het eerste dat me trof, was de plek waar ETS zit: het kantoor zit in een oud klooster aan mooie kloostertuin. Ik ben nogal gevoelig voor sfeer dus dit maakte meteen een goede indruk op me. Maar natuurlijk gaat het me om meer. Dat meer werd me, 15 minuten later dan de afspraak was, goed duidelijk. Niet alleen was Hernán een hele fijne gesprekspartner; hij legde me ook heel duidelijk uit wat ETS doet, hoe een baan bij ETS er uitziet en wat zij van mij als docent verwachten. Dat ze ook nog eens 5 pesos meer betalen, is meegenomen. Dat er twee andere Hollandse dames werken ook!
Eigenlijk wilde ik tijdens het gesprek al zeggen dat ik graag bij ETS wil werken maar gezond verstand vertelde me dat ik alles even moest laten bezinken alvorens een beslissing te nemen. Maar thuis gekomen, had ik al een besluit genomen. Alles voelde goed: Hernán, het gesprek, de wijze waarop ze het organiseren, de plek van het kantoor. Alles.
Vrijdag neem ik nog eens alles door met Hernán en volgende week ga ik beginnen. Ik heb er enorme zin in (en vind het ook erg spannend).
Succesvol eerste sollicitatiegesprek
Gisteravond heb ik nog hard gewerkt aan de voorbereiding van mijn sollicitatiegesprek. Om niet met een mond vol tanden te staan, heb ik voor mezelf vragen beantwoord over onder andere, wat ik versta onder professionalisme, wat de reden is dat ik graag in Argentinië wil werken en wat mijn zwakke en sterke kanten als lerares zijn.
En omdat uiterlijk hier erg belangrijk schijnt te zijn, heb ik gisteren mijn benen en mijn oksels maar weer eens geschoren, alvast een proefdraai gedaan met mijn kleding voor tijdens het gesprek en ben ik vroeg opgestaan om voldoende uitgeslapen bij het bedrijf aan te komen. Ook was ik al een half uur van te voren op de plek van bestemming waardoor ik nog even de tijd had om een apotheek in te gaan om eindelijk die pincet te kopen die ik nodig heb om voor een volgend gesprek alle baardharen te verwijderen. Tja, je wilt natuurlijk niet dat de baan door je neus geboord wordt vanwege een paar uitstekende haren op de kin!
Met de zenuwen viel het gelukkig mee maar toen ik éénmaal binnen zat te wachten, voelde ik mijn handen wel iets klammer worden. Daar was ook voldoende tijd voor want om 10 voor 10 was ík binnen, 10 uur was de afspraak en kwart over 10 werd ik opgehaald voor het gesprek. Welkom in Argentinië!
Al snel bleek dat mijn uitgebreide voorbereiding niet nodig was geweest. Heel kort heb ik verteld welke ervaring ik heb als leraar (niet heel veel) en dat ik graag in Argentinië wil werken omdat ik anderhalf jaar geleden verliefd ben geworden op het land en de mensen. Daarna heb ik vooral veel te horen gekregen over de gang van zaken en heb ik de vragen kunnen stellen, die ik wilde stellen
Dat ze me willen hebben, werd snel duidelijk want het gesprek was nog niet afgelopen en er werd me al gevraagd of ik al meteen een paar uur les kon geven. Gelukkig had ik een goed excuus om “nee ” te zeggen (ik heb zo Spaanse les) maar een baan als lerares heb ik dus eigenlijk al. Zo makkelijk gaat dat dus! Oh nee, ik ben gewoon hardstikke goed! Of zal het toch mijn uiterlijk zijn geweest? Zeg nou eerlijk: wie kan nou een schone Nederlandse dame weerstaan?
Zondag in San Telmo
Na mijn bezoek aan de drukte in San Telmo dook ik snel een restaurant in dat zich enigszins op afstand van de kakafonie aan geluiden bevond. Daar heb ik met een vino tinto en de zondagskrant El Clarín genoten van een heerlijke en betaalbare picada. Niet dat ik niet in de buurt van plaza Dorrego wilde eten. Integendeel, ik had er niet genoeg geld voor bij me om dat te kunnen doen! Gezelligheid heeft zo’n zijn prijs en wat maakt dat uit! Hoewel ik voor deze picada toch graag een blokje extra loop!
