De ontdekking van ……

Posts Tagged ‘Argentinië’

Einde van dit jaar gaan we 6 weken naar Buenos Aires. Natuurlijk voor de gezelligheid, voor de sfeer, voor het eten, de wijn, taal en …. voor wat niet! Het is niet voor niets onze favoriete stad.

Maar dit bezoek is meer dan alleen een bezoek; het is ook een verkenningstocht voor een mogelijk toekomstig verblijf in deze wereldstad. Zoveel kans krijg je niet om zó ver te gaan dus naast genieten, leek het ons ook een goed idee om meteen met een praktische blik naar deze stad te kijken, om onze kansen daar te verkennen.

Waar kunnen we Listo goed uitlaten? Kunnen we alvast met wat mensen afspreken over werk? Welk apartementje is goed betaalbaar, ruim genoeg en hondvriendelijk? Gaan we weer Spaanse les nemen bij José? En kunnen we iets met ‘m regelen wanneer we er voor langere tijd zijn? En, kent hij nog mensen die ons kunnen helpen bij de tijdelijke edoch grote oversteek?

Genoeg te doen dus. Wees gerust, we zorgen er wel voor dat er voldoende tijd is om ook al die andere leuke dingen te doen.

Milonga in Buenos Aires

Aan onze docent Spaans, José Serebrenik, die in Buenos Aires woont, hebben we gevraagd of hij namens ons ons medeleven wilde betuigen. Hij is gisteren naar Congreso gegaan en heeft daar niet alleen voor zichzelf maar ook voor ons  en een vriendin uit Italië de laatste eer bewezen.

Dedicatoria de todos

is vanochtend overleden. We hoorden het bericht net pas en zijn er behoorlijk van ontdaan.

Met haar prachtige stem en haar mooie songs raakt zij ons tot in het diepst van ons hart, brengt ze ons vaak tot tranen of laat ze ons meezingen waarbij we door de passie haast overweldigd worden.

Zij staat ook voor mijn relatie met Ellu want via oude  cassettebandjes bracht Ellu Mercedes in mijn leven. En ze staat voor de band met Jits. Mijn eerste en laatste concert van Mercedes heb ik samen met Jits & Ellu gezien. Mercedes is verweven in mijn leven en werd dat meer toen haar geboorteland voor ons één groot feest was. Zo werd Argentinië ook een beetje van ons.

Steeds vaster kwam ze in mij te zitten toen ik voor Jits tijdens haar verblijf in het ziekenhuis toch ook nog Mercedes op haar Ipod zette, en dat ze vertelde dat toen ze Mercedes hoorde ze zo aan mij moest denken. En dat ik op Jits haar begrafenis het lied Todo cambia liet draaien. Een lied zo mooi gezongen en met zoveel betekenis voor mij, voor Jits, voor Ellu.

We hadden haar nog graag een keer horen zingen. We hadden gezien dat een concert in Groningen was afgezegd. We hadden al gezegd dat het ons niet zou verbazen. Ja, Mercedes Sosa, MERCEDES SOSA IS OVERLEDEN!

Ellu is een trouwe lezeres van de zaterdag Volkskrant. Ze spelt deze krant van voor naar achter. Eén van haar favoriete katernen is het katern Reizen. En in dat katern staan altijd lezersfoto’s met een bepaald (reis)thema.

Dit keer werd er gevraagd om foto’s van de mooiste kampeerfoto’s op bijzondere plekken.Ellu had er meteen twee die voor haar voldeden (bijzondere plek = aparte plek). De foto dat we in onze binnentent sliepen in de kamer van een pater (vanwege vermeende aanwezigheid van muizen en ander ongedierte) heeft het niet gehaald, maar ons tentje in het bushokje in El Sosneado wel. El Sosneado is een gehucht met een posada (hotel zeg maar) en een tankstation. Veel is er niet te doen maar helaas was net die dag de posada helemaal vol en konden wij niet anders dan in het bushokje kamperen (of nog 60 kilometer doorfietsen). Het bushokje werd het dus. Met als groot voordeel dat we helemaal uit de wind stonden!

Inmiddels ben ik bijna al weer een week thuis. Ik heb de tijd nodig gehad om bij te komen van de lange reis en van de emoties van het weerzien met mijn liefsten. De reis was lang omdat ik waarschijnlijk vanwege de spanning van het thuiskomen, hoofdpijn had, misselijk was en steeds mijn spieren in mijn benen voelde verkrampen. Uiteindelijk ben ik achterin op een harde stoel van een steward(ess) gaan zitten zodat ik in ieder geval ruimte had om mijn benen te strekken maar vooral ook om wat koelere en frissere lucht in te ademen.

Op Schiphol vielen Jits en ik elkaar huilend in de armen. Het is zó enorm fijn om elkaar weer te zien. Vooral nu het voor Jits vooral zo’n zware tijd is. Ook mijn lieffie had ik al weer een maand niet gezien dus haar armen om me heen deden me ook enorm goed.

Nadat we met Jits en Richard nog een glaasje wijn hebben gedronken, zijn we richting huis gereden. Daar lag mijn hondje op zijn matje te wachten op zijn baasje. Op baasje Ellu wel te verstaan want in eerste instantie zat hij mij toch wel een beetje vreemd aan te kijken. Gelukkig zijn we nu al weer helemaal aan elkaar gewend.

In een frisse schoongemaakte en opgeruimde werkkamer begint nu weer de zoektocht naar een baan, de discipline van het studeren, het tussendoor sporten en hondje uitlaten. Wat dat betreft, is er niet veel veranderd. Fijn!