De ontdekking van ……

Posts Tagged ‘Argentinië’

We hadden het nodig!

Nadat we van een prachtige cabaña aan een heldere rivier in Valle Grande via een onverharde weg met steile cuesta eerst terecht komen in smoezelige accomodatie met zeer slecht bed in El Nihuil. Een gehucht dat een dag later nog groot vergeleken is bij het 2-huizen-en-een- pomp-plaatsje, El Sosneado. Alwaar de hostería voor maanden lang gevuld is met medewerkers van een petroleumbedrijf, waardoor we gedwongen maar wel gelukkig moeten kamperen in een soort van bushokje. Gelukkig omdat de wind, die ons tempo in de laatste kilometers naar 12- km per uur terug brengt, om onze oren loeide! Nog net op tijd voor de lunch kunnen we eten wat de pot schaft om vervolgens de hele dag ongewassen en stinkend bij de benzinepomp, of voor de verandering, aan de picknicktafel bij de hostería door te brengen. ‘s nachts slapen we minder slecht op de matjes dan op het bed in El Nihuil maar slecht slapen is het wel.

Na 2 pittige fietsdagen en 2 slechte nachten zijn we blij met Malargüe. Wat een paradijs! Ons hotel is schoon en we slapen in een goed bed. Er is weer internet, hoewel wat beperkt. Onze kleren zijn weer gewassen en wij ook. We kunnen kiezen wat we eten want er is variatie op het menu. Er is zelfs variatie in restaurant. Malargüe is dan ook een grote stad met maar liefst 20.000 inwoners!

Morgen gaan we verder. Over een weg die we vanwege de excursie reeds voor een deel hebben kunnen aanschouwen. Een weg die volgens de kaart 80% geasfalteerd zou moeten zijn maar die dat duidelijk niet is. Een route met beperkte accomodatie en van lange afstanden. Een route ook met fantastische vergezichten en leegte. Wij als hardcore asfaltlovers en (sinds deze reis) aardige luxebeesten hebben er enorme zin in!

Inmiddels zijn we van Salta naar Mendoza gefietst en/of met de auto gereden. Van dat stuk zijn er op Flickr weer foto´s te bekijken. Klik op bovenstaande link of klik op de link onder “Onze foto´s”.

Er zijn niet veel van die plekken waar we ons helemaal goed voelen maar El Alemán in Barreal behoort zeker tot deze categorie. De aankomst alleen al was hartverwarmend. Niet alleen voor ons, de gasten maar ook voor de mensen die ons vanuit Rodeo met de 4×4 er naar toe hadden gebracht. We moesten vooral gaan zitten voor een kop koffie en voor broodjes met paté.

Toen we eenmaal gesetteld waren in het enige en prettige appartement (een echte woning met aparte slaapkamer) begon daarna het grote genieten. Barreal ligt als een groene oase tussen de voetheuvels van de Andes en de besneeuwde bergtoppen van het Andeshooggebergte in. Een genot om naar te kijken, wanneer we weer eens voor een wandelingetje door het dorp gingen.

Teruggekomen bij El Alemán was het meestal tijd voor iets. Tijd voor het ontbijt met vers fruit, vleeswaren en marmelade of tijd voor het middag- of avondeten met een malse biefstuk, verse groente en wijn. Of goulash. Of een dikke rookworst met zuurkool en mosterd. Culinaire verwendagen waren het.

Wat het compleet maakt, is de hartelijkheid van Perla en Bernd. Perla deed ons wasje even. Bernd regelde een fantastische lift voor ons naar Mendoza. Wij hoefden nergens om te vragen. Het gebeurde allemaal vanzelf. Niet voor niets een eervolle vermelding voor El Alemán.

In Argentinië houdt men siësta. Dus ook hier in het Andesgebergte. Nu zijn de meeste bergdorpen buiten de siësta al niet echt een toonbeeld van levendigheid. Maar tijdens de siësta lijkt er daadwerkelijk niemand in zo’n dorp te wonen. Alles gaat dicht voor ondefinieerbare tijd. De straten zijn leeg. Zelfs de honden laten zich niet zien. Wij met zijn tweeën op straat voelt als een anomaliteit. Steeds trappen we er weer in en zoeken tegen beter weten in een kiosco waar we nog iets te eten of te drinken kunnen kopen. In de meeste gevallen (want soms, ja heel soms, is er toch nog ergens een klein winkeltje open) gaan we onverichte zaken terug naar ons hotel. Aan het einde van de middag begint onze zoektocht opnieuw naar winkels die open zijn. Want ook al is het vaak al 6 uur dat wil niet zeggen dat er dan al iets te kopen valt. Zelfs niet als je vantevoren hebt gevraagd wanneer ze weer open gaan. Want 6 uur wordt hier gerust half 7 en met een beetje pech 7 uur. We raken er maar niet aan gewend en staan dus regelmatig nog voor een gesloten deur. Maar wat wel ontzettend lekker is en zeker makkelijk wennen, is dat heerlijke middagdutje dat we elke dag ongestoord kunnen doen.

De moeheid te lijf gegaan met lekker lang slapen tot 8 uur. De bruiloft die vanaf gisteravond tot vanochtend 7 uur met veel herrie aan de gang was, heeft ons niet gestoord. Wij sliepen als roosjes. Bij het hotel hebben we ons gratis ontbijtje ontbeten en vervolgens zijn we naar het plein gegaan. Daar ons ontbijt verlengd op het enige terrasje, in de schaduw met koffies en verse jus. We zijn weer uitgerust en klaar voor de cuesta de Miranda, een stijging van 1000 meter over een onverharde weg. Dit keer gelukkig een goeie!