Gehaald!
Juni 2007 ben ik begonnen met de studie psychologie aan de Open Universiteit. Een voordeel van studeren aan de OU is dat je allerlei andere zaken ernaast kan doen; je kunt immers je eigen studietempo bepalen. Dat is een groot voordeel maar tegelijkertijd ook zeker een nadeel.
Vol goede zin had ik mijn studieboeken voor klinische psychologie (2 modules in totaal) meegenomen naar Buenos Aires. Daar heb ik dan ook lekker gestudeerd. Vaak zat ik dan aan een tafeltje in de zon met een grote kop koffie. Eerst was dat in San Telmo bij mijn vaste tentje. Later in Palermo, waar ik afwisselend bij het ene of het andere café zat.
Het slechte nieuws van Jits had duidelijk zijn invloed op mijn zin om te studeren. De laatste weken in Buenos Aires heb ik dan ook niet heel veel gedaan. Terug in Nederland studeerde ik wel af en toe maar het ziekteproces van Jits stond (vooral in mijn gedachten) op de voorgrond. Toen haar overlijden min of meer samenviel met de start van mijn nieuwe baan in augustus was het met de studie snel over.
Mijn nieuwe parttime baan bleek al snel niet parttime te zijn. Structureel werkte ik over, waardoor er en niet alleen weinig tijd maar ook weinig puf over bleef om op mijn vrije dag met mijn neus in de studieboeken te zitten. En daar baalde ik van. Vooral omdat dát niet de bedoeling was geweest. Ik had juist voor deze baan gekozen omdat ie parttime was.
Vanaf januari gooide ik het roer om. Voor mezelf had ik besloten om mijn aandacht weer te richten op studeren. Concreet gaf ik daar vorm aan door zoveel mogelijk van mijn vrije tijd te spenderen aan de voorbereiding van mijn tentamen voor klinische psychologie (gepland rond eind maart) en door me zo veel mogelijk te houden aan mijn werkuren. Zo af en toe wat meer uren werken was OK maar structureel overwerken ten koste van mijn studie; dat wilde ik niet meer.
Terwijl ik weer volop bezig was met mijn studie besloot ik ook om sowieso te stoppen met mijn baan. Al een tijdje merkte ik dat ik me redelijk gefrustreerd voelde over allerhande zaken en dat ik geen tijd meer had voor mijn studie was daar één van. Dit besluit betekende niet meer tijd voor de voorbereiding van dit tentamen, maar voor degenen die nog komen gaan wel. Want nog één week werken en dan ben ik weer zo vrij als een vogel. Maar goed, terug naar de studie.
Na een lange periode van hard studeren, was het gisteren dan eindelijk zo ver. In 45 minuten maakte ik het tentamen met een 9 als resultaat. Ik was er vantevoren zeker van dat ik het tentamen zou gaan halen, maar die 9 had ik niet verwacht. Ik ben er erg blij mee. Vooral omdat ik vandaag eindelijk dat dikke vette studieboek gesloten kan houden. Straks gaat ie lekker de kast in. Ik heb ‘t immers gehaald!
