Vanwege instortingen & ravages
Dit weekend zou het weekend zijn dat we volledig bepakt een proefrit zouden gaan maken. Helaas is het er niet van gekomen.
Niet dat we helemaal niets hebben gedaan. Integendeel: we zijn heel druk geweest met de voorbereidingen voor onze reis. Onze materiaallijst hebben we doorgenomen, we hebben al zoveel mogelijk spullen van de lijst verzameld, mijn fietssandalen zijn gekocht, we weten nu welke elektriciteitplugs we kunnen gebruiken en nog meer van dat soort dingen. Het ging alleen allemaal niet zo soepel.
Zaterdagochtend was ik niet helemaal lekker. We dachten nog dat het kwam van het staren naar de zaterdagcrypto terwijl we met de auto enorm hobbelden over de weg. Maar na een korte opleving toen we bij mijn moeder waren, stortte ik op weg naar de fietswinkel in Alphen behoorlijk in. Daarna gingen we dus regelrecht naar huis. In de loop van de dag voelde ook Ellu zich steeds minder fit en kwam er niets meer uit onze handen.
Vandaag voelen we ons nog steeds lamlendig. Fietsen zit er echt niet in. Ook nu beperken we ons tot kleine maar niet minder noodzakelijk klusjes. Niets voor niets dus. Wat we nou hebben en waarom we ons allebei ineens zo “grieperig” voelen weten we niet. Zou het door het weer komen? De naderende herfst? Of toch door iets anders?
We houden het maar op het antwoord van de caissière van het Kruidvat. Die dit jaar namelijk toch maar niet naar Bali ging namelijk “vanwege instortingen & ravages”.
