Thuis in Abcoude
Nog een week of 6 en dan vertrekken we. Zonder ons hondje wel te verstaan. We hebben allerlei opties van allerlei kanten bekeken maar de conclusie was dat we beter Listoloos op reis konden gaan. Vandaar ook dat we 4 maanden gaan en niet een jaar.
De zoektocht voor een oppas voor Listo duurde niet lang. Een collega van Ellen – Marie-Louise – diende zich aan. Haar man, Diederik, en haar kinderen willen graag een hond en Listo voor 4 maanden verzorgen zou een mooie test kunnen zijn. Prima, dachten wij, dat ons knulletje in een gezin met jonge kinderen terecht komt. Dan valt er veel voor hem te spelen. En Diederik vindt het heerlijk om met hem uit te gaan. Met veel water en weilanden om hun heen is dat bij uitstek de place to be voor Listo. Niets dan het beste voor ons hondje.
Om te kijken of het überhaupt een kans van slagen zou hebben, is Listo inmiddels al een paar weekenden wezen logeren. Ondanks al zijn streken bevalt het prima en is het dus zeker dat hij naar ze toegaat. Wanneer we de verhalen horen dan is hij al onderdeel van het gezin en niet meer weg te denken. Hij is er helemaal thuis, daar in Abcoude. Nu maar hopen dat ie zich ook weer thuis voelt wanneer we in maart weer terugkomen.
Listo, Alexander, Philip en Josefien
