Casualties of War
Listo’s beste vriend, Max, logeert bij ons. Dat is heel erg gezellig. Niet alleen voor Listo maar ook voor ons. Dan liggen daar twee van die hondjes (honden!) op ons goedkope kleed gebroederlijk bij elkaar te snurken. Knus!
Af en toe dollen ze wat. Ze zijn al ouder en wijzer dus ze vliegen niet meer de huiskamer door zoals in hun puppentijd. Toen konden we ze echt geen seconde alleen laten. Nu wel en dat gaat zonder problemen. Meestal!
Al voor dat we gingen sporten waren ze behoorlijk met elkaar aan het spelen. Toen we beneden kwamen om naar de sportschool te gaan, stond de bank scheef en lag het kleed omgeslagen. Max & Listo lagen inmiddels weer languit op de grond gestrekt. Want ja, van dollen word je moe. En een beetje uitrusten voordat de uitlaatservice komt, kan geen kwaad.
Terug van de sportschool openden we huiskamerdeur. In de hondeloze huiskamer troffen we op het slagveld 2 stille natgekauwde getuigen aan. Van het dollen waar ze nog even mee door zijn gegaan na ons vertrek naar de sportschool.