De draad weer oppikken
Het is al weer meer dan 3 weken geleden dat Jits is overleden. De realiteit dringt nog niet goed door. Ik kan nog niet goed beseffen dat Jits er niet meer is. Ellu en ik proberen de draad weer op te pikken. Maar ja, hoe doe je dat eigenlijk, de draad weer oppikken nadat je beste vriendin is overleden?
Een antwoord is er niet. Mijn rouwproces om Jits is mijn rouwproces net zoals die van Ellu die van Ellu is. Wat ik probeer, is om te voelen wat ik voel en om te denken wat ik denk. En om dat niet tegen te houden maar het te accepteren zoals het is.
Dat betekent momenten van verdriet. Vooral wanneer ik van mijn werk terug fiets naar huis: met de muziek in mijn oren komen de tranen, en gaan ze weer. Ze mogen er van me zijn. Net zoals de boosheid. Dat ik geen afscheid van haar heb kunnen nemen en dat ik Jits in de laatste periode van haar leven zo weinig heb gezien. Door te praten met Ellu of met andere vriendinnen van Jits probeer ik verklaringen te vinden, probeer ik het te begrijpen zodat ik het kan inkaderen. In de hoop dat het helpt bij mijn verwerkingsproces.
