De ontdekking van ……

Archive for the ‘Thuis’ Category

Woensdag was het dan zover. Om 12 uur was de overdracht; om ongeveer half 1 stonden we met z’n tweeën in onze eigen huiskamer. Om het huis weer van onszelf te maken, zijn we die middag druk geweest met schoonmaken en opruimen. Mijn bureau was – nadat we na veel zoeken de schroeven toch nog vonden – snel in elkaar gezet, en ingericht. Om 6 uur zaten we met een bord eten op de bank te genieten van een huiskamer die binnen een mum van tijd weer de onze was geworden. Alsof we niet weg zijn geweest!

Vanaf het moment dat we terug zijn, zijn we druk in de weer met het uitpakken van onze spullen en het (her)inrichten van ons huis. Parafernalia staat weer op de plek waar het eerder stond, mokken zijn terug gezet op hun plek en de badkamer vult zich weer met onze zeepjes, tandpasta en shampoos. We beginnen door het hele huis heen op orde te raken.

Met Listo, die we gisteravond hebben opgehaald, er weer bij is het plaatje helemaal compleet. Zijn mandje staat onder de trap met zijn bak met speeltjes ernaast. Zijn mat ligt voor de bank en zijn etensbak staat in voor de keukenbak. Huisje, boompje, beestje! Oost West Thuis Best! Home Sweet Home! Jippie, we zijn weer thuis………

Een dikke maand na terugkomst uit Azië en twee weken na het overlijden van mijn moeder is onze tandem, Lien Masjien, eindelijk terug uit Thailand. Ze is afgelopen donderdag in Utrecht aan onze deur afgeleverd. We konden niet zelf de honneurs waarnemen; we wonen immers nog niet in ons eigen huis maar gelukkig was de dochter van onze huurder er.

Gisteren zijn we haar gaan ophalen en hebben we haar geïnspecteerd op mogelijke schade. Ze was erg goed ingepakt en onze eigen verpakking zat nog onder haar tweede jasje waardoor alles wat op/aan onze fiets hoort te zitten er ook nog aan zat. Geen kromme wielen of verloren kettingen. Nu maar hopen dat ze rijdt.

Dat hoop ik met Ellu snel weer te doen: een stukje rijden op onze fiets met betere (warmere) temperaturen. Om de zinnen te verzetten, om gezond bezig te zijn maar vooral om even niet te voelen dat ik mijn mama zo mis.

Op zondagochtend, na een lekker ontbijtje, stapten we met z’n 4-en op de fiets. Karin & Wilko fietsten tot aan Moordrecht met ons mee. Het was een goed begin van de dag. Niet alleen omdat de omgeving zo mooi was – overal sneeuw en een blauwe lucht – maar vooral omdat we met z’n 4-en de kou en gladheid trotseerden.

In de buurt van Lekkerkerk

Dat we ter afscheid geen tentje konden vinden om met z’n 4-en koffie te drinken was een veeg teken voor de rest van de dag en de ijzige sfeer die langzaam aan op de fiets ontstond. Temperaturen daalden beneden het vriespunt door een opeenstapeling van (ook futiele) dingen. Het belangrijkste toch wel dat het moeilijk was om een goede redelijk befietsbare route te vinden en dat we pas na 50 kilometer een plek konden vinden om wat te drinken en te eten. Het was toen al bijna 2 uur en we hadden heel veel zin om ergens even binnen te zitten en ons op te warmen. De plaatselijke snackbar in de Kwakel was onze kleine oase.

Na de Kwakel bracht de route ons door Amsterdam. Maar ook een heerlijke latte bij de Coffee Company kon het tij niet keren. Het bleef beneden vriespunt. Amsterdam uitkomen, nam de nodige tijd in beslag terwijl de tijd enigszins begon te dringen. Kwart over 4 stapten we de pont af om via Amsterdam-Noord naar Purmerend en uiteindelijk het geboekte hotel in Warder te komen. Inmiddels begonnen de temperatuur al weer te dalen en het wegdek langzaam op te vriezen. Er was dus op twee fronten kou.

Pas op enkele kilometers van Purmerend begon het op de fiets te dooien. Ineens lukte het weer om moeilijke stukken met veel sneeuw/ijs in rust te nemen en te lachen om de gekke situatie waarin we ons bevonden. Zo kwamen we in goede stemming aan bij ‘t Tolhuus in Warder. Het was 5 voor 6, nog net niet helemaal donker en nog net niet heel glad. We hadden er een dag van rond de 100 kilometer opzitten, die voelde als één van 150 kilometer onder slechte omstandigheden. De hele nacht zijn onze lijven bezig geweest met herstellen.

Vanochtend lag er een nieuw pak sneeuw maar waren we naar elkaar toe helemaal ontdooid. Met plezier stapten we op de fiets, aftastend hoe de wegen waren en wat onze mogelijkheden voor vandaag zijn. Na 13 kilometer in meer dan 1 uur over fietspaden die glad zijn en wegen met dikke lagen sneeuw (wat trouwens zwaar maar wel heel makkelijk fietst), zijn we neer gestreken in Hoorn. Daar pakken we de trein naar Den Helder en in Den Helder gaan we dan met de boot naar Texel. Ook daar zullen we nog een stukje fietsen. En dat is genoeg voor vandaag. De dooi is ingetreden en dat hopen we terwijl we op Texel zijn ook zo te houden.

Temperaturen zijn weer boven nul

De Tour de Friends is een groot succes. We genieten van het winterse landschap en van de rust op de weg. Af en toe wanen we ons alleen op de wereld want de route leidt ons over kleine weggetjes en fietspaden. Doordeweeks is daar namelijk bijna niemand te vinden. Zeker niet met dit weer. We zitten heerlijk op de fiets en trappen de kilometers in Nederland weg. Althans dat proberen we want fietsen in de kou is een hele nieuwe ervaring.

Winters: -10 graden

Zo wisselen koude handen en koude voeten elkaar af zonder dat we er iets voor doen. En moeten we acuut plassen zodra we van ons zadel stappen. Wanneer er dan geen toilet in de buurt is dan zien we ons zelfs genoodzaakt om met de billen bloot te gaan. En ondanks de kou is dat eigenlijk prima te doen. Ook merken we dat we naarmate de dag vordert, steeds kouder van binnen worden (logisch) en dat er heel wat warmte voor nodig is om weer op temperatuur te komen.

Een andere nieuwe en onverwachte ervaring hadden we gisteren. We waren van plan om van Montfoort via Leiden voor een bezoek aan mijn moeder terug te fietsen naar Haarlem. Maar na een nacht met een temperatuur ver onder nul bleek de versnellingskabel bevroren te zijn. We konden nog wel fietsen (gelukkig) maar alleen op een heel klein verzet. Onze benen maakten overuren. Een hele onaangename manier van fietsen. In de eerste de beste fietswinkel hoopten we op een oplossing maar de fietsenmaker vertelde ons dat er helemaal niets tegen te doen is behalve temperaturen boven nul. Dat hebben we gemerkt ook want toen we hoog en droog in de trein richting Leiden zaten en daar aangekomen op de fiets stapten, was de kabel ontdooid en konden we weer schakelen. Die vervolgens weer net zo hard bevroor tijdens ons bezoek aan mijn moeder (waar het trouwens goed mee gaat). Dus was het ook met de trein naar Haarlem.

In Haarlem blijven we nu een paar dagen. Onder andere om nog wat extra materialen aan te schaffen om onze Tour de Friends te vervolgen. Hele warme, wind- en waterdichte handschoenen bijvoorbeeld en iets voor over de schoenen. De rest van ons lijf was tijdens het fietsen goed warm. Het waren vooral de extremiteiten die ons parten speelden. De TdeF gaat in ieder geval richting Texel waar we op een Roompot vakantiepark een midweek hebben geboekt. Tot volgende week vrijdag zijn we in ieder geval onder de pannen.