De ontdekking van ……

Archive for the ‘Thuis’ Category

We kunnen er niet om heen. Vaak willen we er ook niet om heen. Omdat het dé veiligste plek is voor ons om te rijden, wanneer er veel verkeer is. De vluchtstrook! Soms is ie heel breed; soms is ie heel smal. Soms verdwijnt ie ineens. Het enige dat consequent aanwezig is, is de troep. Veel troep: spijkers, moeren, bouten, snelbinders, hout, stukjes metaal, gravel, lagen zand, plastic maar vooral veel glas. Daar waar mogelijk zig zag ik er langs. Maar dat lukt niet altijd. En wanneer ik dan door het knerpende glas rijdt, dan zie ik mezelf alweer staan naast de fiets. Een band aan het plakken. Aantal lekke banden tot nu toe: 7!

Het is lunchtijd. We zetten onze fiets neer bij een schattige diner op de kruising van 2 drukke wegen. Het is zo’n typische Amerikaanse diner met vooral hamburgers & fries. We pakken onze mayonaise erbij en proberen te genieten van onze lunch. Voor de vierde keer in korte tijd worden we aangesproken. Door Mark. Hij praat met een zuidelijke tong. Langzaam. Hij stottert ook een beetje. Hij vertelt dat hij ook wel zo iets als ons wil doen. Maar dat kan niet, want hij heeft 3 kinderen. ‘Ja, ja’, denk ik nog. Hij vertelt verder. Over zijn droom om naar Ethiopië te gaan. ‘Hier heb ik geen zin in’, denk ik. Hij schuift bij ons aan tafel aan. Hij vertelt verder. Hij wil daar graag mensen leren om boer te zijn. Ellu vraagt nog wat aan hem. Uit beleefheid. Daardoor weten we dat hij 7 dagen per week keihard werkt. Voor zijn eigen bedrijfje. Zodat hij voor vrouw en kinderen kan zorgen. Ondertussen verbaast hij zich erover dat we zo’n reis kunnen maken, dat dat wel zo’n 1000 dollar moest kosten!? Om niet teveel prijs te geven over hoe rijk we zijn, zeg ik dat we low low budget reizen. Mijn aandacht gaat dan weg van Mark naar iemand anders. Ik ben blij voor deze afleiding. Met één oor hoor ik Ellu Mark bedanken. We krijgen 10 dollar van hem voor onderweg. Ellu probeert het aan hem terug te geven. Dat we dat echt niet kunnen accepteren. Maar Mark wil er niet aan. We stappen weer op de fiets. En ik, ik schaam me dood.

Wat zien we ze veel. Van die gekke beesten. Eerst wisten we niet wat voor dieren het zijn, maar opeens zagen we het. Het zijn Armedillo’s. Op z’n Nederlands gordeldieren genoemd. Dat we niet zo goed wisten wat voor beesten het zijn, is niet zo gek. Meestal zagen we ze half aangevreten langs de kant van de weg liggen. Met een hoop buizerds er om heen. Af en toe zag je alleen de ene helft. Dan weer alleen het schild. Tot we op een goede dag een levende tegenkwamen. Dit was in ieder geval geen arme dillo.

Na een lange dag fietsen komen we aan op de plaats van bestemming. Volgens onze fietskaart kunnen we slapen bij Santa Fé Canoe Camp, 2 mijl ten noorden van het plaatsje High Springs. Eén van de weinige keren dat we kunnen kamperen in de buurt van een supermarkt en bier. Daar aangekomen, blijkt het geen camping te zijn. Jim, de eigenaar, die zijn yuppenbaan in Chigaco met snelle auto en maatpak heeft opgegeven voor zijn droom, had ooit eens fietsers hun tent er op laten zetten, waardoor zijn kanokamp ineens als camping op de fietskaart terecht is gekomen. Wij zijn dan ook de enigen vandaag. Het is een betoverende plek aan de rivier. We hebben een picknicktafel en een kampvuur. Dat we geen douche kunnen nemen, deert ons niet. De rivier als alternatief is geen optie want het water is te koud en er zitten ook alligators in. Stinkend, maar met een koud biertje, dat we nog snel hebben gehaald voor zonsondergang, zitten we te genieten van elkaar en van deze prachtig mooie omgeving. Het leven kan zó mooi zijn.

Ojee, ojee, ons beeld over Amerika valt in duigen. Dronken tandenloze, vieze oude mannetjes blijken geïnteresseerde tandenloze vieze oude meneren te zijn. Ruige mannen met oude kleren en lange baarden zijn gewone mannen op weg naar hun werk. Politiemannen op motoren hebben humor en kunnen lachen. Beren in het berenbos doen eigenlijk helemaal niets. Wat moeten we nu, nu al onze zekerheden weg lijken te vallen. Straks valt er niets meer te schelden op Amerika. Straks vinden we Bush zelfs een toffe peer. HELP!
Wat we wel zien, is steeds meer hele dikke mensen. Ook de bermen liggen voortdurend vol met troep. De campgrounds staan vol met enorme grote kampeerbussen. Bij banken en bij apotheken kun je terecht via de drive-inn. En we verdrinken soms in de overdadigheid. Zo erg dat we in de supermarkt de rijen koffiemelk aanzien voor verfrissende cappuccinodrankjes, waarvan we pardoes nog een halve liter hebben gedronken ook!

Vooroordeel-0-meterstand: 8,5