De ontdekking van ……

Archive for the ‘Thuis’ Category

We fietsen heerlijk. De route is prachtig en soms ook niet. Elke dag weer zijn we enorm blij met de kaarten van de Adventure Cycling Association. Zonder die kaarten hadden we die leuke landweggetjes of de minder drukke wegen nooit gevonden, want geen enkele wegenkaart is zo gedetailleerd. Daarnaast is de informatie over waar wat te vinden is heel handig. Zo kunnen we de dag een beetje plannen als het gaat om water en eten. Vanaf Texas zullen we dat nog strakker moeten plannen. Maar tot nu toe hebben we het goed gehad want er waren nog veel stopmogelijkheden onderweg. Voor het grootste gedeelte bij benzinepompen, waar we tussen de ronkende auto’s onze koffies drinken en zelf gesmeerde broodjes eten. Heel knus!

Ik heb weer een serie nieuwe foto’s op het web gezet. Klik op de link Southern Tier, Part I onder het kopje Onze foto’s en je komt er vanzelf.

Ik wil het niet, maar het gebeurt wel. We komen aangefietst in Tangipahoa en rijden naar de benzinepomp. Met het idee daar een korte rustpauze te nemen. Er staan een aantal auto’s voor de deur. Uit 1 van de open ramen knalt muziek. Er staan alleen maar zwarte mannen. 1 met Hip Hop kledij aan. Althans zo noem ik het. Dito hoofddoek op. We zetten onze fiets neer tegen het hek. We passeren een grote zwarte man. Ik zeg ‘hallo’; hij zegt niets terug. Er komen auto’s langs rijden. Weer met luide muziek. Allemaal jonge zwarte mannen. Ik voel me geintimideerd. We moeten naar het postkantoor. Op weg naar binnen spreekt Ellu de ‘Hip Hop’ – man aan. Het ijs is gebroken. Het is OK. Wat zit het toch diep geworteld, die ongefundeerde, volledig op vooroordelen gebaseerde angst!

Het leek vandaag (3 april 2006) zo’n dag te zijn dat alles op rolletjes loopt. We zouden maar een kort dagje doen dus hadden we een heerlijke relaxte ochtend in een goed (maar niet duur) motel in Pensacola, een uurtje internetten in de bieb, goede latte’s (koffie verkeerd) met lekkere koekjes in een knus café, een fietswinkel óp de route, een hulpvaardige jongen die ons tipt over een deli, een deli met gezonde broodjes voor de lunch, een lekke band die we op ons dooie gemakkie repareren én noorderwind. Laat ie nou net van richting veranderen wanneer we nog maar 20 km gefietst hebben. De laatste 40 hebben we ‘m – net als vrijwel elke dag, gewoon weer recht in ons snoetje. Tja, is er niet een spreekwoord dat hier over gaat. Inderdaad, precies, je moet het ijzer smeden als het heet is. Een volgende dag zonder tegenwind zitten wij zonder onderbreking bij ‘t eerste daglicht op de fiets.