De ontdekking van ……

Archive for the ‘Thuis’ Category

Op weg naar Austin fietsen we een stuk door een state park. Het is er heerlijk rustig. Geen auto te zien. Gemoedelijke fietsen we heuveltje op en heuveltje af. Het is er prachtig. Dan ineens roept Ellu me (weer) toe: ‘San, slang’. Mijn voeten schieten in de lucht en maar net aan raken we de slang niet. De slang schuift rustig door naar de andere kant van de weg terwijl wij ‘m gehypnotiseerd (dat doen slangen toch?) op een afstandje na staan te kijken.

Eindelijk zijn we er dan: Austin! Gisteren zijn we een soort van vast komen te zitten in Bastrop vanwege het slechte weer (thunderstorm en tornado waarschuwingen). Vandaag de rest gefietst. Achteraf een geluk bij een ongeluk want anders was het gisteren wel een hele, hele lange dag geworden. Niet alleen wat betreft de kilometers, maar ook als het gaat om de rest. Het was nu al een lange dag! Wat een ellende is het toch om een grote stad in te fietsen. We waren binnen een poep en een scheet aan de rand, maar hoe verder we in het web dat Austin heet, geraakte hoe lastiger het werd. Aan de lijst van motels te zien, leek het alsof we er mee om de oren geslagen zouden worden, maar natuurlijk was dat niet het geval. We hebben al heel wat van Austin gezien. Nou ja, eigenlijk veel van hetzelfde omdat we steeds maar in rondjes hebben gereden. Gelukkig is er hier een Starbucks. Dat maakte al veel goed, want anders was het inderdaad bloed, zweet en tranen geweest. Nu is het bij zweet gebleven. Maar ik moet eerlijk zijn: de tranen zaten heel dicht bij!

Het is heerlijk. We zitten op een camping met gratis internetgebruik. Er is geen hond die van de computer gebruik wil maken, dus heb ik even rustig van de gelegenheid gebruik kunnen maken om alle foto’s bij te werken, te uploaden, en te kopieren naar mijn harde schijfje. Zonder dat er tijdsdruk achter zit. Het is nu wel al acht uur dus al bijna tijd om te gaan slapen. Morgenochtend vroeg op en dan op weg naar Austin. In Austin blijven we 4 dagen. 4 dagen waarin we wat klussen doen maar vooral ook uitrusten. Er komen pittige heuvels aan na Austin. Bijtanken dus!

We zijn in Texas. Een mijlpaal voor ons. Tot vanmiddag hebben we er nog nauwelijks iets van gemerkt. De omgeving is niet heel veel anders, vergeleken met die van Lousiana. Ook de mensen lijken hetzelfde te zijn. Er zijn wel kleine verschillen merkbaar. Men mag hier in ieder geval veel harder rijden. Ook zijn sommige counties droog. Met andere woorden: geen alcohol. En van county tot county verschilt steeds de kwaliteit van het wegdek. Niet iets waarvan ik nou zeg ‘Typisch Texas’. Tot vanmiddag toen we een stadje binnenreden dat rechtstreeks uit een Western leek te komen. Dat we tijdens de lunch in het Roadkill cafe een sandwich weghapten met dikke plakken ham en gesmolten kaas, ondertussen hopend dat het vet niet teveel van het broodje afdroop. Maar de klapper was onze eerste echte cowboy. Compleet met laarzen en hoed. Wel heel schattig: hij dronk zijn milkshake met een rietje en struikelde over een kleedje. Welcome to Texas!

Licht bruin gebakken. Of toch donker bruin met wat zwart geblakerde plekken. In ieder geval groot, behoorlijk groot! Zonder vetrandjes. Maar zeker niet al te pezig. Zo’n stuk waar je de spieren nog wel van ziet. Daar komen amerikaanse mannen op af. Midden in de nacht bellen ze vanaf hun motelkamer. De lust naar vlees is bijna niet te verzadigen. Of ze schreeuwen het uit van begeerte. Het is niet te stoppen. We kunnen er niets aan doen: op de Amerikaanse vleesmarkt zijn wij 100% biologisch gefokte Hollandse biefstukken. Van de hoogste kwaliteit óf bij gebrek aan beter!?