De ontdekking van ……

Archive for the ‘Thuis’ Category

Onze route brengt ons voor een groot deel vlak langs de grens met Mexico. Het valt ons al snel op dat er langs de weg een gravelpad loopt, waar zoals later blijkt, de border patrol (grenspolitie) met auto’s patroullieert. We zien ook regelmatig dat achter hun auto een lading tractorbanden bungelt. Bij een immigratie checkpoint, waarbij ik toch echt ineens dacht dat we een verkeerde afslag hadden genomen en Mexico in zouden rijden, vertelde de stoere border patrol meneer dat die banden ervoor zijn om de gravel tot poeder te maken. Op die wijze kunnen ze aan de voetstappen zien waar een illegale Mexicaan het hek over is geklommen om de USA verder in te lopen. Het lijkt ons een zinloze excercitie, maar een sheriff vertelt ons dat ze variërend van 100 tot 1000 illegalen per maand oppakken. Hoe? Ik zou zeggen op een manier die past bij wat je je kunt voorstellen over het Wilde Westen ten tijden van Old Shatterhand en Winnetou. Door te kijken hoe oud de voetstappen zijn en door ze te voet op te sporen wanneer de sporen nog vers zijn.

Ondertussen gaat ook hier de discussie over illegale immigranten door. Een discussie die, net als in Nederland, feiten ( legaliseren van goedkope arbeidskrachten draagt bij aan een gezonde economie) en sentimenten (ze pikken onze banen in of ze gaan meteen naar de sociale dienst) kent. Dan zie ik het dorre, ruige, heuvelachige en schaduwloze landschap voor me, waardoor mensen die nauwelijks iets hebben, uren en soms wel dagen lopen met soms maar een litertje water. Sommigen nemen nu ook drugs met zich mee om te betalen voor hun overtocht.. Sommigen stikken in containers wanneer degene die er groot geld voor krijgt ze achterlaat omdat er border patrol in de buurt is. Wat hebben wij het dan goed!

Aan de rechterkant staat onder het kopje ‘Onze foto’s’ een nieuwe link naar nieuwe foto’s. Dit keer van de route die we hebben gefietst van Navasota naar Del Rio.

Morgen gaan we de bergen in. Over een paar dagen gaan we over een pas van 2000 meter. Niet heel erg hoog, maar het is wel weer klimmen. Met hogere temperaturen, want het weer was de afgelopen dagen niet heel goed. De afgelopen dagen in Hill Country hebben we een voorproefje gehad van het klimmen. De spookverhalen over deze heuvels, die we hadden gehoord van andere fietsers, bleken mee te vallen. Het is maar net wat je referentiekader is. Dus hebben we goede hoop dat ook de komende dagen wel mee zullen vallen. Gisteren waren de heuvels echter niet onze grootste vijand. Dat was de wind. 50 kilometer hebben we gefietst tegen een zeer krachtige wind in. Dat heeft er in gehakt. Vandaag daarom een korte dag naar Del Rio. Alwaar wij een heerlijke kamer in een motel hebben met tv, dvd-speler en bank. Vanavond gaan we onszelf maar eens verwennen met een filmpje!

We zijn de heuvels ingegaan en dat is te merken. Na gisteren nog een dag van over de honderd kilometer hebben we vandaag toch maar even gas terug genomen. De bovenbenen sputteren tegen en onze knieën doen zeer. Dus zijn we gestopt in Comfort. Laten we maar verstandig zijn, want het zwaardere werk komt immers nog. Het fietst trouwens wel erg prettig, zo rollend over al die heuvels. Een erg mooie omgeving. ‘God’s country’, zei laatst iemand tegen ons. Ook al ben ik niet gelovig; ik snap waar zijn opmerking vandaan komt! In de heuvels rijden, maakt het fietsen bij tijd en wijle ook erg spannend. Vooral als we een lange rechte weg afzoeven. 1 afdalinkje van vandaag was ons een beetje te spannend. Met remmen los stoven we over een smal bruggetje. Wat ik niet had gezien, was dat dit bruggetje vol lag met aarde. Bij de eerste aanraking met de brug stuiterden we al enigszins vooruit. Vervolgens reed ik volle vaart recht door, inderdaad, het hoogste bergje aarde. Ondertussen was door het stuiteren 1 van de voortassen losgeraakt. Gelukkig voelde ik geen paniek. Ik had Mien (en dus ook Ellu) stevig vast. Zonder kleerscheuren (of erger) haalden we het zelfs nog tot halverwege de steile heuvel omhoog. We hebben nog wel even trillend naast de fiets gestaan. En een geluk bij een ongeluk: Ellu kon terug om de foto te maken, die we hadden gemist, wanneer we niet al stuiterend de brug over waren gegaan.

Google Earth is een gratis (engelstalig) programma waarmee je via de computer kan volgen waar we zijn in de the States. Vraag me niet precies hoe het werkt, want toen ik nog thuis was, heb ik er nog maar weinig mee kunnen experimenteren. Wat ik weet, is dat je door een plaatsnaam in te typen, via onder andere satellietfoto’s, kan zien waar wij fietsen. Ga naar http://earth.google.com/ en daar vind je meer informatie.

Met dank aan onze buurman Jan voor deze tip!