De ontdekking van ……

Archive for the ‘Thuis’ Category

Onze route gaat niet door Seattle, maar de fietskaart geeft wel aan dat we met de veerboot van Bremerton naar Seattle kunnen. Omdat we een stuk van de route af moeten, kopen we een detailkaart van Bremerton. Zo kunnen we in ieder geval uitvogelen hoe we naar de plek moeten komen waar de veerboot vertrekt. Gewapend met kaart nemen we een eerste mogelijke afslag om over de snelweg te komen. Helaas, de snelweg is afgeschermd; we kunnen er niet op. Jammer, want het punt waar we staan, is onderaan de steile heuvel die we net zijn afgekomen. De kaart brengt uitkomst: we kunnen door een smal straatje rechtdoor. Rechtdoor, heuvel op! Boven aan de heuvel zien we dat rechtdoor, verderop, doodlopend is. De kaart geeft anders aan, maar ja, daar hebben we nu even niets aan. Er zit niets anders op om de eerste de beste straat linksaf in te slaan. Voor ons doemt een zwarte brede strook asfalt op. Zó steil hebben we het nog niet gehad deze reis. Onze schatting is dat dit stuk asfalt nog steiler is dan de zwaarste categorie in de Tour de France. En wat blijkt, na een enthousiast begin, zijn we voor het eerst genoodzaakt om te lopen! Dat hebben we met Mien nog nooit gedaan. Maar ook lopen is zwaar, want terwijl Ellu vanachter duwt, lig ik bijna horizontaal op het stuur om Mien naar boven te krijgen. Pffff, dit was zwaar. Maar na deze behoorlijke inspanning vinden we de weg naar de veerboot vrij eenvoudig. Een mooie tocht door de Puget Sounds brengt ons eerst het aangezicht van de nog besneeuwde Mount Rainier en later de skyline van Seattle. In de stad aangekomen, genieten we van de knusse sfeer die er heerst. Van de winkelstraten, van de mooie oude art deco-gebouwen, van de beroemde Pike Market met vis, bloemen, delicatessen en van de leuke kleine terrasjes. Op één ervan eindigen we onze dag met biertjes en een kaasplateau. De nacht die volgt, slapen we lang en lekker. Lekker slapen in Seattle!

Al weer een tijdje zitten we lekker op de fiets. We genieten van de aangename temperatuur aan de kust. Ookal is het ‘s ochtends nog steeds wel koud; fietsen in een graadje of 20 heeft ook zo zijn voordelen. De rustige wegen zijn ook een groot feest. Vaak genoeg gaat onze route van de pacific highway 101 af zodat we relaxed om ons heen kunnen kijken naar de heuvels die vol staan met heerlijk riekende dennenbomen. Het tentje is al weer een aantal keren uit de tentzak geweest en we hebben dus weer meer kampeerleven geleefd: matjes als stoeltjes, brandertje om op te koken en picknicktafel als extensie van ons tentjeshuis. Ook zijn we wat meer landinwaarts gegaan. Precies op het moment dat er, net als in Nederland, ook in Washington een hittegolf gaande is. Van tussen de 15 – 20 graden fietsen we ineens weer in temperaturen van rond de 40 graden. Voor het eerst tijdens de westkustroute hebben we eindelijk onze fietshempjes aan gehad!

Hoewel de set nog niet helemaal compleet is, zet ik de foto’s er toch op. Speciaal voor de meidenavond van mijn (schoon)zussen! Er staan dus weer nieuwe foto’s op Flickr. Dit keer van Crescent City, California naar Astoria, Oregon. Klik op de link in het menu rechts. Veel plezier.

De kust van Oregon is rijk aan rivieren die uitmonden in zee. Vele bruggen overspannen deze wateren. Het lijkt er op dat deze bruggen zijn ontworpen door dezelfde architect: stenen bruggen in een smaakvolle art deco stijl die wanneer ze een brede rivier overspannen, in het midden op het hoogste punt een stalen frame hebben. Een feest voor mijn oog en altijd een avontuur om over heen te fietsen. Bruggen die tijden geleden gemaakt zijn voor minder verkeer en die smal zijn. De brug bij Newport was een groot avontuur: de 1 meter brede en 40 cm hoge stoep was gesloten. Of we nou wilden of niet, we moesten wel over de brug zelf fietsen. Tergend langzaam fietsten we omhoog. Een lange sliert auto’s vormde zich achter ons. Inhalen was bijna onmogelijk vanwege de voortdurende stroom van tegenliggend verkeer. Aan de ene kant een geluk, want ik had daardoor alle ruimte om de steile brug op te fietsen, ondertussen worstelend met de krachtige wind die tegen ons aan beukte. Helaas was er een gat in het tegenliggend verkeer. Meestal betekent dat dat er 1 auto ons kan inhalen, maar dat alle auto’s daarna een bedreiging voor ons vormen. Dit keer was de auto-daarna een grote RV, die ons nauw passeerde. Met grote moeite probeerde ik Mien recht te houden om niet ingeklemd te raken tussen RV en hoge stoep. Helaas haalde de RV me uit balans, raakte ik mijn gunstige wegpositie kwijt en kon ik niet anders doen dan stoppen. Daar stonden we dan op de brug met alle verkeer dat langs ons ging. Enkelen wilden ons graag laten weten dat we een plaag voor ze waren: ‘Jullie houden de boel op’ en ‘ Ga op de stoep fietsen’ (gesloten, weet je nog?). Tja! Gelukkig is er ook altijd iemand bij die weet dat het geen pretje is om als fietsers een drukke smalle brug over te moeten met een volbeladen fiets en windkracht veel. Een automobilist liet ons voor waardoor we de brug uiteindelijk veilig en rustig over hebben kunnen fietsen.

Voor degenen die de link naar de fotoset van Fallon naar San Francisco nog niet hadden gezien: er zijn nieuwe foto’s. Kijk rechts in het menu en je komt er vanzelf. Of klik op deze link Fallon naar San Francisco. Ook zijn er foto’s van ons eerst deel fietsen langs de westkust. Klik op de link San Francisco naar Crescent City of kijk rechts in het menu.