De ontdekking van ……

Archive for the ‘India’ Category

En die was de afgelopen twee weken bij mijn zus in India. Toen Marijanne grappend vroeg wat nou de highlight van de afgelopen 2 weken was – ze vroeg het grappend omdat we al hadden geconstateerd dat ETEN behoorlijk centraal heeft gestaan – was mijn antwoord “het bij jullie zijn”. En dat is ook zo. Ja, ik heb de eerste week bijna niets kunnen doen vanwege de moesson. En ook de worsteling met de muggen was behoorlijk heftig. Vooral omdat ik er zo slecht door sliep.

Maar ik kom al jaren niet meer om de sights te bekijken. Ondertussen ken ik Madras vrij goed en heb ik niet zo’n behoefte om op pad te gaan. Dus kan ik ook ff gaan liggen om de ergste moeheid kwijt te raken. En geniet ik van het middagdutje. Wat ik dan gezellig vind, is dat we na het middagdutje Indiase thee drinken aan de tafel, met iets lekkers erbij. Of  ‘s ochtends geroepen worden om te komen ontbijten met een broodje pindakaas met banaan en een bakkie koffie erbij. Soms met het hele gezin en soms ook niet. En gezellig is het wanneer we een wijntje drinken in de avond of met z’n allen iets op tv bekijken (ben nu fan van Masterchef Australia).

Maar zondagavond was het weer tijd voor afscheid. Nooit leuk maar ja, onvermijdelijk. Hoezeer ik er ook altijd naar uitkijk om naar huis te gaan om mijn beepje en mijn hondje weer te zien weg gaan bij mijn zus is niet leuk. Hoe lang zal ik haar nu weer niet zien? We weten het niet. Maar één ding is zeker ook een volgende keer voel ik me er weer als thuis.

De muggen hebben me deze keer in India echt te pakken. De bulten op mijn lijf zijn rijkelijk. De jeuk is soms ondraaglijk maar het allervervelendste is dat ik er slecht door slaap.

De buggers houden me behoorlijk bezig. Ik probeer verschillende tactieken uit: dan weer lig ik onder het muggennet om om het uur wakker gestoken te worden door een mug die toch zijn weg naar binnen heeft gevonden. Dan weer lig ik zonder muggennet te zweten onder het dekentje. Alleen mijn hoofd is vrij en die wordt dan ook door de muggen aangevallen (aanvallûh). Wanneer ik het licht aan doe, zit er één triomfantelijk op 10 cm afstand van mijn gezicht op mijn kussen zonder zich van iets aan te trekken.

Gek word ik er van. Want ook het dure muggenspul uit Australië lijkt de Indiase muggen niet tegen te kunnen houden. Na weer een vermoeiende nacht van waken & slapen, besluit ik om Odomos te kopen. Odomos gebruiken we eigenlijk altijd maar omdat we thuis nog dat Australische spul hadden…… Nu koop ik het niet zozeer om de werking maar meer om het gemak: het is namelijk een crème en daardoor makkelijk en overal goed aan te brengen. Rond 5 uur breng ik de eerste laag aan en zowaar maak ik een avond door zonder dat ik door een mug word gestoken. Hoopvol ga ik naar bed. Daar breng ik laag 2 op.

Om 7 voor 8 word ik wakker. Ik heb de hele nacht doorgeslapen. Odomos is mijn reddende engel. En zoals mijn zwager Hiten zei: indian mosquitoes need indian medicine. Zo waar, zo waar!

I love odomos

Oh, wat vind ik het jammer dat ik er geen foto van heb genomen. Mijn paper roast masala dosa zag er zo mooi uit. Het was zeker een foto waard geweest. De dosa was echter niet te weerstaan dus voordat ik het wist, was de dosa al ingedeukt en lag de masala al op mijn bord.

Het is al weer de tweede keer bij Ashoka. Het is één van mijn favoriete restaurants in Madras omdat het indiase eten er zo heerlijk is. Knus is het niet. Je kunt het meer zien als een enorm grote kantine met grote vierkante tafels en ongezellig licht. Maar wie kan het wat schelen; het eten is er supergoed. De eerste keer heb ik er een Madras thali genuttigd. Ook dit was heerlijk en je moet echt uitkijken want voordat je het weet, eet je veel te veel. De rijst en sommige groentes worden namelijk steeds bijgevuld.

Of we nog een derde keer gaan? Ik denk het niet. En het geeft ook niet want zo kan ik ook voor een volgende keer weer uitkijken naar die geweldig mooie, knapperige en verrukkelijk smakende paper roast masala dosa. We zijn net terug maar alleen al bij het idee krijg ik er weer zin in.

Inmiddels ben ik al weer anderhalve week terug uit India. Omdat ik mijn USB-kabel vergeten was en de computer bij mijn zus geen kaartlezer heeft, kon ik daar niets uploaden. Natuurlijk had ik wel een berichtje kunnen schrijven, maar dat kwam er maar niet van. Te druk met gezelligheid!

En met het twitteren van die gezelligheid. Korte berichtjes zijn zo het Internet ingegooid. Er was gezelligheid met naar de club gaan, Ekadaksha Learning Center bezoeken, een voorstelling bekijken, (uit) eten en er gewoon zijn. Avontuur was deze keer niet echt onderdeel van de trip.

Nou ja, met uitzondering van mijn fietsritje naar Spencer Plaza. Hoe je het ook wendt of keert: deelname aan het verkeer in India is altijd een avontuur. Een kleine impressie op een redelijk rustige straat:

Het is niet voor het eerst dat ik alleen reis. De eerste keer alleen is zelfs al 23 jaar geleden toen ik mijn net verworven verkering, Ellu, ging opzoeken in New York. Ook naar Buenos Aires ging ik in mijn uppie. Dat was een lange reis en een lange tijd dat we elkaar niet zouden zien. Wat maakt dan dat ik me nu zo onrustig voel?

De reis heeft een reden. Ik ga naar Marijanne omdat ik haar zo graag wil zien nu mijn moeder overleden is. Het is dus eigenlijk een vakantie waar verdriet om de hoek zal komen kijken. Een vakantie met een rouwrandje.

En dat geeft niet. Ik kijk er zelfs naar uit. Want door naar Marijanne te gaan, ga ik ook een beetje naar mijn moeder. Fijn toch!