De ontdekking van ……

Archive for the ‘Canada’ Category

Deze dagen was een bezoek aan Vancouver Island gepland. Vancouver Island schijnt prachtig te zijn dus we vonden het zeker de moeite waard om dat samen met John te doen. Ons eerste ambitieuse plan om in 4 dagen het hele eiland rond te crossen, stelden we al snel bij. We zouden er 3 dagen voor nemen om dan 2 nachten op het eiland te blijven. Voordat we aan Vipassana begonnen, hadden we maar wel alvast de auto geregeld; accomodatie zouden we doen zodra John en wij (weer) in town zouden zijn.

Toen John er eenmaal was, stelden we onze plannen nog een keer bij. In plaats van veel onderweg te zijn, zouden we Tofino als uitvalbasis nemen. Wel lekker rustig zo, leek ons. Inmiddels wisten we dat het labour day zou zijn. Veel mensen dus die voor een weekendje naar Vancouver Island zouden gaan. Wat waren we blij dat we toch nog een e-mail kregen dat we een kamer hadden in Tofino. Helaas kreeg ik de bevestiging van de booking maar niet terug. Twee dagen later begrepen we waarom. In Tofino is een watertekort waardoor zo’n beetje alles dicht moest van de lokale overheid. Wat een pech!

Op basis van dit gegeven stelden we ook nu weer onze plannen bij. Dan maar niet slapen op het eiland. We zouden 1 dag naar Victoria gaan om dat te verkennen. Dus gingen we gisterochtend redelijk vroeg op pad, richting de ferry naar Victoria. Helaas was de ferry van 11 uur vol. Een ferry later kwamen we in Victoria aan. Het was inmiddels twee uur. Reeds doodmoe van de lange edoch mooie reis.

In Victoria hebben we eerst gelunched. Aan het einde van de lunch merkten we dat we alledrie teveel geklept hebben tijdens de boottocht….. in de zon. Ongemerkt had de hitte ons te pakken gekregen. In de volle zon door Victoria lopen, was niet meer zo’n goed idee. Wij dus terug de auto in om in de buurt van Victoria de boel te verkennen. Ook nu was het druk. Maar het lukte ons toch nog om tot Sooke, 30 km verderop, te rijden. Toen moesten we al weer terug zodat we een hapje konden eten voor het vertrek van de ferry. Bij de plaatselijke VVV werd ons toch wel aangeraden om anderhalf uur voor vertrek van de ferry aanwezig te zijn. Mocht ie dan vol zitten dan konden we in ieder geval de volgende nemen.

In Sidney hebben we nog wat gegeten. We keken op ons horloge en zagen dat als we op zouden schieten we wellicht de ferry van 8 uur nog zouden kunnen halen. Dat lukte. Om half 11 zetten we John af bij zijn B&B.; Om 11 uur waren wij weer thuis.

Het zal wel kloppen: Vancouver Island schijnt prachtig te zijn!

Ineens waren we er dan. In het Vipassana Meditation Centre. Met een schok omdat al voor het begin van de cursus het verzoek was uitgesproken om geen lichamelijk contact meer te hebben. Geen lichamelijk contact? Maar we hadden nog helemaal geen afscheid van elkaar genomen……… Op de tafel in de eethal lag een briefje waarop stond dat vrouwen en mannen strikt gescheiden van elkaar moesten blijven. Ook tijdens een korte instructie kregen we vooral te horen wat we wel en niet mochten doen gedurende de cursus. Terwijl we samen buiten zaten, sloegen bij mij de twijfels toe: Wil ik dit wel? Waar slaan al die regels op? Hoezo geen lichamelijk contact meer? De cursus is toch nog niet begonnen

Om iets voor 8 uur ‘s avonds, het moment waarop de cursus zou beginnen, was het moment daar. Er werd ons gevraagd om ons te committeren aan 10 dagen Vipassana, aan 10 dagen leven volgens voorgeschreven regels en aan 10 dagen van nobele stilte. Ondanks mijn twijfel zei ik in mijn hoofd “Ja”. Een vluchtige kus later (oh!), gestolen op mijn slaapzaal terwijl niemand keek, zaten we dan in de meditatiehal. Onszelf overgegeven aan alles wat komen zou

Elke ochtend om 4 uur werden we middels een gong gewekt, om een half uur later te starten met twee uur meditatie op je kamer of in de meditatiehal. Na de eerste twee uur was er ontbijt en na een korte rustpauze weer 3 uur mediteren. Dat maakte het 11 uur. Tijd voor de warme maaltijd. Dan om 1 uur een volgende sessie van 4 uur mediteren met om 5 uur in de middag thee en fruit. De dag sloten we af met een uur mediteren in de hal, video met wijze lessen van Goenkaji met daarna tot 9 uur ……….mediteren

Dag in; dag uit.

De eerste 3 dagen oefen je jezelf in controle van de geest door middel van natuurlijke ademhaling. De focus ligt op de driehoek onder je neus en boven je lippen. Het idee is om je geest scherp en steeds scherper te maken, om je bewust te zijn van wat je doet en om vervolgens ” de dingen” te leren observeren zoals ze zijn, op dat moment.

Mijn eerste twee meditatie-uren vlogen voorbij. Als het zo makkelijk is, dacht ik nog. Toen de volgende uren moeizamer waren realiseerde ik me dat ik deze eerste uren voornamelijk geslapen en zeker niet bewust meegemaakt hebt. Maar naarmate de meditatie-uren vorderden, merkte ik resultaat: ik werd me steeds meer bewust van mijn natuurlijke ademhaling en ik kon steeds beter observeren dat mijn ademhaling was wat het was op dat moment. Gedachten kwamen nog steeds en zijn de hele periode lang gebleven maar steeds minder vaak en steeds vaker voor een kortere periode.

Op het moment dat ik me afvroeg of dit was wat we de hele cursus zouden doen, startten we op dag vier met de techniek van Vipassanameditatie. En ik kan je zeggen het is iets wat ik nooit eerder heb ervaren. En ik voel me, nu na 10 dagen stukken lichter, maar de vinger kan ik er nog niet opleggen. Wat is het nou precies? Wat heb ik dan ervaren? Wat gebeurde er in mijn lijf? Ik ga het zien en nemen zoals het komt. Wanneer jij het wilt weten: ervaar het maar zelf. Het is het meer dan waard.

Vanaf 16 augustus t/m 27 augustus gaan wij mediteren in het Vipassana Meditation center van British Columbia. 10 dagen lang zullen wij in volledige stilte 10 uur per dag mediteren. Op zondag 27 augustus worden we vroeg in de ochtend weer ‘losgelaten’. Al deze dagen zijn we op onszelf aangewezen. Ook al is er groepsmeditatie, ook al eten we gezamenlijk onze maaltijden; er wordt van iedereen gevraagd geen contact te hebben met andere deelnemers. De bedoeling is dat de aandacht voor de volle 100% op/in jezelf is gericht. Wie interesse heeft in het hoe of wat van onze komende 10 dagen: http://www.surabhi.dhamma.org/

Het is dinsdag 15 augustus 12:36 pm in Vancouver, BC. Zodra ik vanochtend wakker werd, ben ik naar de computer gesneld. We hoopten namelijk op twee berichtjes: één van Jits, mijn beste vriendin, over haar plannen om wel/niet ons op te komen zoeken en één van een bureau in Buenos Aires over een mogelijk appartementje dat we daar voor een dikke twee weken willen huren.

Van beiden stond er een meeltje te wachten. Van beiden met goed nieuws. Jits heeft besloten om ons in Buenos Aires te vergezellen naar Spaanse les, rokerige cafeetjes met tango, naar restaurantjes met rode wijn en meer van dat soort zwoele Zuid-Amerikaanse aangelegenheden (nu alleen het ticket nog!). Ook van Gaston van het bureau kregen we goed nieuws: het appartement is van ons voor de geplande periode. Buenos Aires is geregeld!

Klaar zijn we ook voor onze laatste dagen in Vancouver. We worden verwend want ook hier zullen we veel tijd doorbrengen met John, een goede vriend. Samen met John gaan we Vancouver en Vancouver Island onveilig maken. En we brengen een aantal nachten in dezelfde Bed & Breakfast door. Knus!

Vandaag gaan we nog even de stad in om goede koffie te drinken. Meer hoeven we niet. Alles is geregeld en alles loopt goed. We zijn klaar voor 10 dagen stilte in het Vipassana meditatie centrum!

Onze autotrip naar de Canadese Rockie Mountains is alweer voorbij. Het is me het weekje wel geweest. Zeer trots ben ik op mezelf dat ik ondanks mijn berenangst toch twee keer gekampeerd heb. De kans dat er op deze campings beren zouden zijn, was weliswaar heel klein maar dat maakte van te voren de angst er niet minder om. Ook hebben we gewapend met berenbel, gezang en geklap een aantal wandelingen gedaan. Gedurende de week werden ze steeds ietsjes minder kort. Was ik een jaar daar gebleven dan had ik zeker een hike van een vette kilometer durven maken 😉

We hebben minder genoten van de enorme prijzen die gevraagd (kunnen) worden voor motelletjes van niks. Ook vonden we het lastig om accomodatie te vinden. In het hoogseizoen is vooral in de Rockies bijna alles van te voren volgeboekt. Ons dilemma was met name of we alles zouden vastleggen of dat we het risico zouden nemen op ‘No Vacancy’. Zo zouden we ruimte houden om te doen wat we op dat moment zouden willen doen. We hebben voor een mix gekozen en dat is gelukkig naar tevredenheid uitgewerkt.

Onze favorieten plaatsen op de route waren Hope en Jasper. Hope omdat het een heel klein en rustig dorp is dat prachtig tussen de bergen ligt. Ook was het onze eerste kennismaking met al de natuurpracht die nog komen ging. Jasper is favoriet omdat het gelijk staat aan onze topdag van deze week. Alles, werkelijk alles, zat ons mee op weg naar en tijdens ons verblijf in Jasper. En Jasper ligt prachtig omgeven door Rocky Mountains. In Jasper zelf hebben we met mazzel een betaalbare B&B; gevonden die rustig was en knus. Onze geplande vrije dag aldaar was het regenachtig en bewolkt. Ons maakte het niet uit, want de koffie smaakte net zo lekker, ons middagdutje kwam er niet mee door de war en bij fitnessen werden we alleen maar nat door het zweten.

Wat grote indruk heeft gemaakt op weg naar Jasper is de route over de Icefields Parkway, de snelweg die van Lake Louisa naar Jasper loopt. De ganse route (zegge 230 kilometer) reden we langs ontelbare gletsjers en meren. Bij één kon je zelfs naar de voet van de gletsjer lopen. We hadden die dag ook prachtig weer! Immers: één dag later op deze weg en ………..

Maar het aller-, allermooiste waren de wilde dieren. Op onze safari’s (met de eigen auto in een slakkengang bij zonsopgang en zonsondergang over rustige weggetjes rijden, gewapend met verrekijker en fototoestel) hebben we elanden, rendieren, een wolf én een heel schattig lief berenjong gezien. Om op te vreten!