De ontdekking van ……

Archive for the ‘Argentinië’ Category

In Nederland wisten jullie het eerder dan ik hier. Dat ook Buenos Aires stad last heeft van de vulkaan Chaitèn in Chili. Nu viel het gisteren nog wel mee, althans voorzover mijn informatie strekte. In de krant las ik dat de aswolken op een hoogte van 10.000 meter hingen. Maar in een zuidelijkere barrio van Buenos Aires, Quilmes, hingen de wolken wel al lager.

Op tv zag ik het bericht dat United Airlines en Delta Airlines hun vluchten op Buenos Aires hadden gecanceled. Nou zegt dit ook weer niet heel veel over ernstigheid. In mijn ogen past het geheel bij de aard van Amerikanen: sneller voorzichtiger.

Natuurlijk heb ik de berichten over de vulkaan gehoord en zie ik dat het een behoorlijk impact heeft en nog meer zal hebben wanneer hij volledig gaat uitbarsten. Een kwestie van tijd heb ik begrepen. Maar het nieuws dat er vluchten gecanceled zijn; dat trok pas echt mijn aandacht. Want stel je voor……?

Maar de opnieuw gestartte Paro del Campo is ook vandaag weer het hoofdnieuws. Dat zegt mij dat de aswolken nog niet heel veel effect hebben op Buenos Aires. Even heel egoïstisch hoop ik dat dat zo blijft, want als het echt een probleem wordt, dan kunnen vliegtuigen niet vliegen vanwege het gevaar op beschadiging aan de motoren. Maar ach, het is toekomst. Er valt nog weinig over te zeggen. We wachten af. Wat dit, en veel belangrijkere dingen betreft. Let’s hope for the best!

Ik schrok me te pletter bij het zien van dit bord. Allerlei gedachten schoten door mijn hoofd want ik ben – inderdaad – niet verantwoordelijk geweest. Integendeel, ik ben een onverantwoordelijk mens want ik heb mijn hondje verlaten! Zelfs voor een lange tijd. Dát terwijl ie nog aan het groeien is. Ik zou me moeten schamen. En mijn wreedheid ook. Verschrikkelijk. Wat een slechte baas ben ik toch!

Met een zwaar geweten liep ik, de ontaarde baas, naar huis. Beelden van een jankend hondje schoten aan mijn ogen voorbij. Hoe heb ik dit kunnen doen en hoe kan ik het in hemelsnaam weer goed maken.

Na veel wikken en wegen kom ik er op uit dat er maar één ding opzit waardoor ik mijn ziel kan redden: ik kom naar huis. Morgen ga ik mijn vlucht verzetten en als het lukt ben ik rond 24 mei weer thuis. Dán wijk ik nooit meer van zijn zijde (oké, voor een paar dagen mag….).

Vandaag was een mooie dag voor een wandeling door de wijk Belgrano. Vanaf mijn huis liep ik eerst door de wijk Colegiales heen. Deze wijk zou ik willen beschrijven als een zeer residentiële wijk. Eigenlijk een beetje zoals Chacarita. Erg knusserig allemaal.

Eénmaal het spoor overgestoken, veranderde de sfeer. Sowieso kwam ik van de drukke straat LaCroze op de nog drukkere avenida Cabildo terecht. Wat me vooral opviel, was de verandering in de bouw. In plaats van laagbouw was hier bijna alleen maar hoogbouw te zien. Af en toe kwam ik een oud gebouw tegen dat tussen de hoogbouw ingepropt stond. Een enorm contrast.

Het is leuk om te zien hoe wijken hier hun eigen karakter hebben. Zo is San Telmo een oude sfeervolle bohemiaanse wijk. El centro heeft een heel sterk zakenkarakter door alle kantoren die er gelokaliseerd zijn. Palermo viejo is ook sfeervol maar minder knus dan San Telmo. Palermo zou je eerder trendy kunnen noemen. Once is als een bijennest. Het is er vol met mensen, met verkeer en met allemaal winkels die hun produkten aan handelaren verkopen. Chacarita vind ik net een klein dorp en Belgrano is de wijk van de hoogbouw maar dan wel voor degenen met geld want er staan vette auto’s in de straten en elk gebouw lijkt een lobby en 24-uur security te hebben.

San Telmo blijft mijn lievelingswijk maar ook door Belgrano lopen is een leuke manier van de dag doorbrengen! Foto’s van Belgrano staan hierboven en op Flickr.

Overal ter wereld vieren Nederlanders Koninginnedag. Van Marijanne, mijn zus in India, weet ik dat daar ook altijd iets wordt georganiseerd. Het is een moment voor Nederlandse expats om elkaar te ontmoeten onder het genot van een Hollands hapje (kaas) en Hollands bier.

Ook hier in Buenos Aires werd een feestje georganiseerd door de Hollandvereniging in Argentinië. In een club in Palermo Viejo werd ik verwelkomd door mannen en vrouwen in oranje kleren. Helaas werden er hier geen Hollandse hapjes uitgedeeld maar de Heineken taps maakten overuren en de heerlijke Argentijnse wijnen vloeiden rijkelijk.

Ik waande me op de Oudegracht op Koninginnenacht omdat het behoorlijk druk was en je schuifelend door de mensenmassa heen moest, omdat het feestje voor een groot deel onder de blote hemel afspeelde en het fris maar gelukkig droog was. En omdat er een oer-Hollandse gezellige sfeer was.

Pas rond twee uur was ik weer thuis. Ik heb een hele gezellige avond gehad. Het was leuk om andere Nederlanders te spreken over hun leven in Argentinië. Sommigen zijn hier al heel lang; anderen zijn hier net als ik tijdelijk, variërend van 2 maanden tot 2 of 3 jaar. Wat mensen gemeen hebben, naast het Nederlander zijn, is de liefde voor het land, of specifiek voor Buenos Aires. Bij veel mensen is het zo begonnen: op slag verliefd geworden op de stad Buenos Aires om er vervolgens, na een kort intermezzo in Nederland, snel weer naar toe terug te gaan.

Ik kan me er alles bij voorstellen.

Het is stil in huis. Ondanks voorbij scheurende auto’s en een overbuurman die al uren en uren achter elkaar zingt, is het stil in huis. Stil omdat Ellu weer naar huis is.

Ik kan zeggen dat het prima gaat. Dat ik door te relativeren en door mijn aandacht naar mijn ademhaling te brengen en door happy thoughts te denken, ik in staat ben om me goed te voelen. Maar het is niet waar. Op dit moment in ieder geval niet. Ik mis Ellu naast me in bed, ik mis haar hand op mijn billen en het opstaan vanochtend was leeg. Mijn appartement is deze week van ons geweest en alles herinnert me nu aan haar.

Onze week samen was een heerlijke. We hebben van elk moment genoten en meer! We zien onszelf hier in de toekomst samen zijn. We zien dat mijn besluit om hier tijdelijk alleen te wonen en Engelse les te gaan geven, een wereld van mogelijkheden voor ons samen heeft geopend. Waarom zouden we hier niet voor een jaar gaan wonen en werken? Of, wat weerhoudt ons om in Chili Engelse les te gaan geven?

Wat we ook hebben gemerkt, is hoe fijn we het hebben met elkaar. We hebben echt niet hoeven wennen aan elkaar. Integendeel we hebben juist gemerkt in de tijd zonder elkaar hoe goed we elkaar aanvullen zonder dat we daar individueel iets (essentieels) voor opzij moeten zetten. Ellu en ik passen gewoon bij elkaar in velerlei opzichten.

Al met al was ons weerzien dus een bevestiging van wat we met elkaar hebben en wat we met elkaar in de toekomst willen. Dat is ook meteen één van de redenen waarom ik het nu moeilijk vind want hoe goed ik het hier ook heb in mijn eentje; met z’n tweeën is het méér dan goed. En dat is wat ik los moet laten want dat hoort bij de toekomst. Het is onderdeel van een andere ervaring en niet van deze. Deze ervaring is van mij, met specifieke doelen die ik voor mezelf voor deze periode heb gesteld.

Ik weet dat mijn gevoel nu van voorbijgaande aard is. Ik weet dat ik weer mijn draai moet vinden. Relativeren, happy thoughts denken, rustig ademhalen; ze gaan me helpen. Is het vandaag niet dan is het zeker vanaf morgen.