De ontdekking van ……

Maakt het nou eigenlijk wat uit? Of we “maar” 8 weken weggaan of zoals voorheen, een jaar? Ja natuurlijk, dat lijkt me logisch toch?

Het klopt dat er minder te regelen valt. We verhuren het huis immers niet, we hebben geen zaakwaarnemer(s) nodig en abonnementen – om maar iets te noemen – kunnen gewoon doorlopen. Toch maakt het, als het gaat om de reis zelf, niet veel uit.Immers de fiets moet mee en dus ook alle spullen die er voor fietsen nodig zijn. En dat is nogal een lijst.

DE materiaallijst

Meer lezen »

En die was de afgelopen twee weken bij mijn zus in India. Toen Marijanne grappend vroeg wat nou de highlight van de afgelopen 2 weken was – ze vroeg het grappend omdat we al hadden geconstateerd dat ETEN behoorlijk centraal heeft gestaan – was mijn antwoord “het bij jullie zijn”. En dat is ook zo. Ja, ik heb de eerste week bijna niets kunnen doen vanwege de moesson. En ook de worsteling met de muggen was behoorlijk heftig. Vooral omdat ik er zo slecht door sliep.

Maar ik kom al jaren niet meer om de sights te bekijken. Ondertussen ken ik Madras vrij goed en heb ik niet zo’n behoefte om op pad te gaan. Dus kan ik ook ff gaan liggen om de ergste moeheid kwijt te raken. En geniet ik van het middagdutje. Wat ik dan gezellig vind, is dat we na het middagdutje Indiase thee drinken aan de tafel, met iets lekkers erbij. Of  ‘s ochtends geroepen worden om te komen ontbijten met een broodje pindakaas met banaan en een bakkie koffie erbij. Soms met het hele gezin en soms ook niet. En gezellig is het wanneer we een wijntje drinken in de avond of met z’n allen iets op tv bekijken (ben nu fan van Masterchef Australia).

Maar zondagavond was het weer tijd voor afscheid. Nooit leuk maar ja, onvermijdelijk. Hoezeer ik er ook altijd naar uitkijk om naar huis te gaan om mijn beepje en mijn hondje weer te zien weg gaan bij mijn zus is niet leuk. Hoe lang zal ik haar nu weer niet zien? We weten het niet. Maar één ding is zeker ook een volgende keer voel ik me er weer als thuis.

De muggen hebben me deze keer in India echt te pakken. De bulten op mijn lijf zijn rijkelijk. De jeuk is soms ondraaglijk maar het allervervelendste is dat ik er slecht door slaap.

De buggers houden me behoorlijk bezig. Ik probeer verschillende tactieken uit: dan weer lig ik onder het muggennet om om het uur wakker gestoken te worden door een mug die toch zijn weg naar binnen heeft gevonden. Dan weer lig ik zonder muggennet te zweten onder het dekentje. Alleen mijn hoofd is vrij en die wordt dan ook door de muggen aangevallen (aanvallûh). Wanneer ik het licht aan doe, zit er één triomfantelijk op 10 cm afstand van mijn gezicht op mijn kussen zonder zich van iets aan te trekken.

Gek word ik er van. Want ook het dure muggenspul uit Australië lijkt de Indiase muggen niet tegen te kunnen houden. Na weer een vermoeiende nacht van waken & slapen, besluit ik om Odomos te kopen. Odomos gebruiken we eigenlijk altijd maar omdat we thuis nog dat Australische spul hadden…… Nu koop ik het niet zozeer om de werking maar meer om het gemak: het is namelijk een crème en daardoor makkelijk en overal goed aan te brengen. Rond 5 uur breng ik de eerste laag aan en zowaar maak ik een avond door zonder dat ik door een mug word gestoken. Hoopvol ga ik naar bed. Daar breng ik laag 2 op.

Om 7 voor 8 word ik wakker. Ik heb de hele nacht doorgeslapen. Odomos is mijn reddende engel. En zoals mijn zwager Hiten zei: indian mosquitoes need indian medicine. Zo waar, zo waar!

I love odomos

Oh, wat vind ik het jammer dat ik er geen foto van heb genomen. Mijn paper roast masala dosa zag er zo mooi uit. Het was zeker een foto waard geweest. De dosa was echter niet te weerstaan dus voordat ik het wist, was de dosa al ingedeukt en lag de masala al op mijn bord.

Het is al weer de tweede keer bij Ashoka. Het is één van mijn favoriete restaurants in Madras omdat het indiase eten er zo heerlijk is. Knus is het niet. Je kunt het meer zien als een enorm grote kantine met grote vierkante tafels en ongezellig licht. Maar wie kan het wat schelen; het eten is er supergoed. De eerste keer heb ik er een Madras thali genuttigd. Ook dit was heerlijk en je moet echt uitkijken want voordat je het weet, eet je veel te veel. De rijst en sommige groentes worden namelijk steeds bijgevuld.

Of we nog een derde keer gaan? Ik denk het niet. En het geeft ook niet want zo kan ik ook voor een volgende keer weer uitkijken naar die geweldig mooie, knapperige en verrukkelijk smakende paper roast masala dosa. We zijn net terug maar alleen al bij het idee krijg ik er weer zin in.

Om alle mogelijkheden optimaal te benutten, is de Ontdekking van nu ook te volgen op Facebook. Als een zogenaamde fanpage met een eigen adres namelijk:

https://www.facebook.com/deontdekkingvan

De pagina is in opbouw maar zal zeker benut gaan worden wanneer we aan het einde van dit jaar gaan fietsen in Argentinië. Enne, vindt ons vooral leuk.