De ontdekking van ……

Nog voor ons vertrek ben ik bezig om de site in te richten. En ook om er nog wat info op te zetten.

Voor de mensen die graag willen weten wat we ongeveer meenemen, is er nu info over onze uitrusting onder het kopje Azië.

Ook de kaarten van de landen staan er op.

Verder zijn we druk bezig met de laatste voorbereidingen en het afronden van onze opdrachten.

We hebben é-norme zin in hitte, fietsen en afzien……..

Het commando “omdraaien” gaat er aan vooraf. Meestal nestelt hij zich dan in de schoot van zijn baasje. En wanneer dat het geval is dan doet hij zich tegoed aan alle aandacht die hij krijgt. Listo waant zich zo steeds in Luilekkerland.

Aan onze docent Spaans, José Serebrenik, die in Buenos Aires woont, hebben we gevraagd of hij namens ons ons medeleven wilde betuigen. Hij is gisteren naar Congreso gegaan en heeft daar niet alleen voor zichzelf maar ook voor ons  en een vriendin uit Italië de laatste eer bewezen.

Dedicatoria de todos

is vanochtend overleden. We hoorden het bericht net pas en zijn er behoorlijk van ontdaan.

Met haar prachtige stem en haar mooie songs raakt zij ons tot in het diepst van ons hart, brengt ze ons vaak tot tranen of laat ze ons meezingen waarbij we door de passie haast overweldigd worden.

Zij staat ook voor mijn relatie met Ellu want via oude  cassettebandjes bracht Ellu Mercedes in mijn leven. En ze staat voor de band met Jits. Mijn eerste en laatste concert van Mercedes heb ik samen met Jits & Ellu gezien. Mercedes is verweven in mijn leven en werd dat meer toen haar geboorteland voor ons één groot feest was. Zo werd Argentinië ook een beetje van ons.

Steeds vaster kwam ze in mij te zitten toen ik voor Jits tijdens haar verblijf in het ziekenhuis toch ook nog Mercedes op haar Ipod zette, en dat ze vertelde dat toen ze Mercedes hoorde ze zo aan mij moest denken. En dat ik op Jits haar begrafenis het lied Todo cambia liet draaien. Een lied zo mooi gezongen en met zoveel betekenis voor mij, voor Jits, voor Ellu.

We hadden haar nog graag een keer horen zingen. We hadden gezien dat een concert in Groningen was afgezegd. We hadden al gezegd dat het ons niet zou verbazen. Ja, Mercedes Sosa, MERCEDES SOSA IS OVERLEDEN!

Dit weekend zou het weekend zijn dat we volledig bepakt een proefrit zouden gaan maken. Helaas is het er niet van gekomen.

Niet dat we helemaal niets hebben gedaan. Integendeel: we zijn heel druk geweest met de voorbereidingen voor onze reis. Onze materiaallijst hebben we doorgenomen, we hebben al zoveel mogelijk spullen van de lijst verzameld, mijn fietssandalen zijn gekocht, we weten nu welke elektriciteitplugs we kunnen gebruiken en nog meer van dat soort dingen. Het ging alleen allemaal niet zo soepel.

Zaterdagochtend was ik niet helemaal lekker. We dachten nog dat het kwam van het staren naar de zaterdagcrypto terwijl we met de auto enorm hobbelden over de weg. Maar na een korte opleving toen we bij mijn moeder waren, stortte ik op weg naar de fietswinkel in Alphen behoorlijk in. Daarna gingen we dus regelrecht naar huis. In de loop van de dag voelde ook Ellu zich steeds minder fit en kwam er niets meer uit onze handen.

Vandaag voelen we ons nog steeds lamlendig. Fietsen zit er echt niet in. Ook nu beperken we ons tot kleine maar niet minder noodzakelijk klusjes. Niets voor niets dus. Wat we nou hebben en waarom we ons allebei ineens zo “grieperig” voelen weten we niet. Zou het door het weer komen? De naderende herfst? Of toch door iets anders?

We houden het maar op het antwoord van de caissière van het Kruidvat. Die dit jaar namelijk toch maar niet naar Bali ging namelijk “vanwege instortingen & ravages”.