De ontdekking van ……

Thailand is ook in de ban van de Mexicaanse griep. Hier H1N1 genoemd. Dat ziet er op zich al veel bedreigender uit. Marijke, onze oude huisgenoot die al meer dan 20 jaar in Thailand woont, vertelde dat de school van haar jongste zoon voor een aantal dagen is gesloten vanwege een griepgeval. Haar oudste zoon was ook ziek en voor de zekerheid heeft ze hem maar thuis gehouden. Niet omdat ze zelf zo bang was voor de Mexicaanse griep maar meer om een enorm circus op zijn school te voorkomen.

Ook Ellu & ik zijn in de ban van de griep. Niet de Mexicaanse, H1N1 of swine flu (zo noemen ze het in India) maar de door ons zelf verzonnen Thaise variant. Ellu voelt zich voor het eerst deze week niet helemaal lekker.

Concessie op het plan hebben we reeds gedaan. We blijven ook vandaag nog in Bangkok. Morgen hopen we op de fiets te zitten. Niet volgens planning naar Sri Racha maar na Chonburi dat zo’n 35 kilometer eerder komt. Het lijkt ons verstandig om het deze eerste dagen rustig aan te doen. Want voordat we het weten, gaat Thaise griep over in Cambodjaanse griep en dat willen we toch eigenlijk wel zien te voorkomen.

We zijn er. Nog een beetje moe maar zeker meer dan voldaan. Het is heet en zweterig. We plakken aan onze korte broeken vast maar het deert ons niet want liever dit dan druilerigheid.

De reis is heel goed gegaan. Ondanks dat we dit keer in een ouderwets toestel zaten zonder tv-schermen in de stoel voor je en het leek alsof we minder beenruimte hadden, was het een redelijk makkelijke vlucht met veel slapen.

Niet volledig gebroken, stapten we met frisse moed op onze fiets. Vanaf het vliegveld zou het zo 4 of 7 kilometer moeten zijn. Het werden er uiteindelijk iets meer dan 10 omdat we het op de snelweg toch maar even hadden gevraagd (voor de duidelijkheid aan mensen in een stilstaande auto), toen terug moesten fietsen op de vluchtstrook en via normale wegen (en een omweg bleek  later) uiteindelijk toch, net voor het donker werd, de straat van het hotel inreden.

Na onze eerste Thaise maaltijd met een Thais biertje hebben we heerlijk geslapen en zijn we vandaag de dag rustig begonnen. We zijn weer op reis. Wat een genot!

We hebben het overleefd!

Vanmiddag was Listo door het dolle heen, werd hij helemaal gek en kon hij alleen maar in de lucht springen bij het zien van Diederik. Ons hondje was blij om zijn logeerbaasje te zien.

Voor ons was dat helemaal goed. Snel hebben we de spullen in de auto geladen en nam Listo plaats op zijn troon achterin de familieauto. Snel een paar zoenen aan Diederik en off they went.

Even vloeiden er een paar tranen maar we weten dat hij nu helemaal happy in Abcoude is. Zo happy als Alexander, die vanwege de aanstaande komst van Listo afgelopen nacht niet heeft kunnen slapen.

Wij kunnen ons geen beter tweede huis voor Listo voorstellen. “Don’t worry, be happy” aldus de wijze psychiater.

Er is even rust in huis en ik geniet ervan. Sinds gisteren voel ik me ziekerig: beetje verhoging, moe, ogen die dicht willen vallen, warm. Had ik de ramen buiten nu maar niet gedaan. De moeheid van het rennen en vliegen heeft toegeslagen en door verminderde weerstand voel ik me niet optimaal. Voeg daar nog wat spanning voor de reis bij en afscheid nemen van mijn moeder en daar heb je het: geen Mexicaanse maar laat ik het maar Thaise griep noemen. Of het besmettelijk is……………….

Nog iemand behoefte aan een beetje Thaise griep?

De hele week had ik het al in mijn hoofd: ik moest en zou de ramen lappen. Van binnen en van buiten!

Nu lap ik de ramen, meestal binnen óf buiten en nooit tegelijk, zo ongeveer 1 keer per jaar. Dat ik dit klusje dus perse nu wil doen, 5 dagen voor vertrek naar Bangkok, is dan ook enigszins raar te noemen. Niet alleen hebben we er zelf niets meer aan; het is ook nog eens herfst. De buitenramen zullen niet lang schoon blijven.

Toch klom ik vanochtend op de huishoudtrap. Eerst deed ik de buitenramen achter en daarna zeulde ik de trap mee naar voren om het daar eens even grondig aan te pakken. Met vaatdoek gewapend, verwijderde ik de spinnenwebben en de etensvoorraad van de spinnen (ik hoop dat de spinnen zelf de winter overleven) en poetste ik met een oude krant de ramen schoon en droog.

De vaart zat er in en voordat ik het wist, was ik al bij de voordeur. Net op het moment dat buurman Jan thuis kwam. En hij zei het eigenlijk treffend. Wat ik mankeer is een soort omgekeerde nestdrang. Ik maak ons huis niet schoon voor onszelf maar voor degene die in ons huis zal zitten. Dat geeft me een heel prettig en huiselijk gevoel.