De ontdekking van ……

Dat we fans zijn van Argentinië is wel duidelijk, geloof ik. Het enthousiasme van mensen, de vrolijkheid en openheid blijft ons verbazen. En het werkt aanstekelijk. Zelf worden we al een heel klein beetje meer als de Argentijnen. Ben benieuwd of Máxima hetzelfde effect op onze Willem-Alexander heeft?

Het is wel bewonderswaardig, vind ik, dat we vrijwel overal en altijd met open armen worden ontvangen. Het land heeft nogal een zwarte (vrij recente) geschiedenis en hoe wel het nu economisch goed gaat, is er veel armoede omdat vanwege de hoge inflatie de prijzen de pan uit rijzen.

Gisteren vertelde iemand ons dat Argentijnen er rekening mee houden dat bij elke presidentswisseling er wel weer een dip zal zijn. Zo is het tot nu toe namelijk steeds gegaan.  En daar probeer je als Argentijn mee te leven door er zoveel mogelijk van te maken.

Tijdens het reizen, beseffen Ellu en ik steeds weer (en meer) hoe goed we het hebben in Nederland en hoe blij we mogen zijn met het simpele gegeven dat we in Nederland zijn geboren. Dus viva Argentina maar ook zeker Lang Leve Nederland.

Donkere wolken pakken zich samen

maar het mag nog niet! Het is namelijk bijna half 8 ‘s avonds. En dat is toch echt een beetje te vroeg. Acht uur mag wel dan kunnen we tot morgenochtend half 8 doorslapen wanneer we dat willen.

We zijn namelijk een beetje af. Hoewel je dat beetje eigenlijk wel weg kan laten. We zijn af, punt. We wisten dat we vandaag gingen klimmen maar dat het zo heftig zou zijn…. Nee, dat wisten we niet.

Oja, en vandaag is ook de eerste dag met klimmen. Na 2 weken “in fietsen” waren we wel toe aan de bergen. En dat klopt ook. Conditioneel ging het vandaag goed. Qua kracht in onze benen en mentaal was dit een enorm zware dag. Wie had er verwacht dat we ruim 2000 meter zouden stijgen. OP ONZE EERSTE KLIMDAG!

De eerste berg was al een stevige. Vooral omdat we niet gestaag naar boven gingen maar met heftige steile klimmetjes. Soms wel 14%. Pfff. We wisten gelijk dat het een lange dag zou worden.

Ook de tweede berg was niet mis. Sowieso al veel hoger maar het was te doen. We konden de benen goed laten ronddraaien. Maar naarmate de dag vorderde, werden de stops wel frequenter.

Het hoogste punt zou El Cóndor moeten zijn en dat hadden we voor ogen. Nog 12 kilometer, nog 8, nog 3 en daar was El Cóndor. Op 2205 meter hoogte. Het grote afdalen (12 heerlijke kilometers) kon beginnen.

De top was de top echter niet. We gingen wel een stuk afdalen maar zagen in de verte dat we ook weer omhoog moesten, en steil. We voelden ons allebei genomen. En dit herhaalde zich nog een keer, met nog een steilere klim. Uiteindelijk lag het hoogste punt op 2280 meter.

Onze reservering bij een mountain resort is het beste wat we hebben kunnen doen. Scheel uit onze ogen kijkend en te moe om nog goed Castellano te praten, zijn we tot nu toe als prinsesjes behandeld. En met bijna een fles San Julia Malbec achter de kiezen en een warme maaltijd, speciaal voor ons vroeg geserveerd, zijn we eigenlijk klaar om te slapen.

Maar ja, het is nu 19:44. Het mag nog steeds niet 🙂

Op de top die geen top was

Nu de rustdagen in Córdoba bijna om zijn, komt de planning van onze volgende etappe in het vizier: de route naar Mendoza.

Gewapend met de kaart van Argentinië van Proyecto Mapear in het softwareprogramma MapSource hebben we gepuzzeld en gesleuteld aan een route die haalbaar is.  En uiteindelijk hebben we er één gevonden. Gaat het niet linksom dan gaat het wel rechtsom. Letterlijk!

Ondanks deze mooie gratis kaart voor de gps hebben we er toch ook weer papieren kaarten bij gekocht. Niets lekkerders dan kaart staren bij elke stop en op de gps gaat dat wat moeilijk. Gelukkig heb je hier de ACA, de Argentijnse variant van de ANWB. Twee kaarten rijker kwamen we het kantoor uit.

De afgelopen dagen in Córdoba waren sowieso de dagen van nadenken over de planning met de vraag in ons hoofd is Bariloche haalbaar? En ja, dat is het. Toen kwam het idee om niet helemaal naar Bariloche te fietsen maar tot San Martín de Los Andes. In één keer hadden we daardoor ruimte in de planning. En dat is altijd beter dan het op de dag precies te plannen.

Inmiddels hebben we de meest luxe bus terug naar Buenos Aires geboekt. Op 2 februari komen we er aan. Tot die tijd kunnen we lekker fietsen, en veel. Er gaat vanaf nu – met plezier – gewerkt worden. Hoewel …….. morgen een dag van maar 40 km naar Alta Gracia. Waarom? Omdat het kan!

ACA, de ANWB van Argentinië

In Nederland is het bijna zover. Wij hebben nog bijna 3 1/2 uur te gaan naar 2012. Of we het gaan redden om wakker te blijven? We denken het niet. Het is bijna traditie om juist te gaan slapen en om 12 uur even wakker te worden om elkaar nieuwjaar te wensen.

Dat doen we niet met opzet maar omdat we ook vandaag weer gefietst hebben. En ook om half 6 op zijn gestaan. We trekken het gewoon niet 😉

In ieder geval wensen we iedereen vanuit een heet en zonnig Córdoba een mooi, gezond en gelukkig 2012. Proost!

Proost op 2012!

Ben je dol op Máxima? Vooral op hoe ze altijd lacht, hoe open ze is en vriendelijk? Dan weet je hoe het voor ons is om onder de Argentijnen te zijn. Het is elke dag weer een feest want er gaat geen dag voorbij zonder aardige woorden van een aardige Argentijn.

In de afgelopen paar dagen was het Sergio in Rosario die ons zeer behulpzaam was en die ons onze eerste kus gaf (un beso). In San Genaro konden we ‘s ochtends bijna niet weg komen omdat de vrouw van het hotel vol overgave een praatje met ons maakte.

En Carlos Pelligrini was helemaal een feest. Als een lopend vuurtje ging het rond dat er 2 dames op een tandem in het hotel verbleven. Met als toppunt een interview voor de website van Carlos Pellegrini. We werden er voor van ons bed gelicht (8 uur ‘s avonds en voor ons was het al weer bijna bedtijd).

Maar ook vandaag onderweg – Ellu krijgt een lamme hand van het zwaaien – leek het niet op te kunnen. Tijdens een koffiestop zei een vrouw ons dat ze er trots op was dat wij in haar Argentinië aan het fietsen zijn (!) en 20 kilometer verderop werden we in Alicia gevraagd voor een tv-interview. Geweldig! Oja, en de drankjes hoefden we niet te betalen.

Laat ik echter niet vergeten hoe de dag begon. Hoe we om half 7 ‘s ochtends werden aangesproken door de bakker. Even een kletspraatje en ook een foto met de telefoon voor aan de muur. En voor ons – hebben we nog een minuutje – voor de feestdagen een heerlijke kerststol voor onderweg.

Kerststol uit Carlos Pellegrini, Argentinië (muy rico)