De ontdekking van ……

We zijn in de grote stad in een hotel met WiFi die het goed doet. Het is me zo maar gelukt om alle foto’s te uploaden. Daarvoor heeft de computer dan wel nachten aan gestaan. Goed doen, betekent nog niet dat het snel gaat. Nu alle foto’s op Flickr staan, heb ik meteen maar een nieuw album aangemaakt. Album 5. Naar Stung Treng, Cambodja staat online. Gewoon in origineel formaat! Je kunt het album ook op de blog bekijken. Kies onder Azië voor Albums en je ziet ‘m in de lijst staan.

Voor mensen die houden van cijfertjes en die graag willen weten hoeveel kilometers we waar en wanneer hebben gereden, staat onder Azië, Statistieken een tabelletje met de gegevens.

Niet alleen de statistieken zijn bijgewerkt. Ook alle rondbrieven staan erop. Wel zonder foto’s want dat is een hoop werk. Nu nog de route bijwerken en dan is de website in ieder geval weer up-to-date.

Werken aan de website

Na een nacht in een hutje bij een nachtclub, steile onverwachte klimmen met stukken over de 15%, een nacht op een prachtige plek maar in een heel slecht bed, gebrek aan ontbijtmogelijkheden om 6 uur ‘s ochtends, klapband, rijstnoedelsoep of nasi voor brunch, lunch en avondeten en nog een lekke band waren we toe aan aan een verwenplek. Dat dat Vientiane, de hoofdstad van Laos, zou zijn, wisten we al.  Alleen al lezen over bakkerijen en echte koffie deed ons watertanden.

Gisteren werd het werkelijkheid. Na weer een monsterdag van 150 kilometer (dit of nog een nacht in een plaats waar we alleen nasi of rijstnoedelsoep konden eten) kwamen we gisteren, een dag eerder dan gepland, aan in Vientiane. Fris en fruitig en met veel trek trokken we de stad in op zoek naar stevig en vast eten. De restaurants waren nog dicht (5 uur ‘s middags was het pas) maar niet getreurd. In plaats van rustiek Frans eten kwamen we bij JoMa café uit. Helemaal opgewonden konden we kiezen uit verschillende soorten brood met verschillende soorten beleg en verschillende soorten drankjes. Met cola light, een latte, twee 7-granen broodjes met edamkaas voor ons neus waanden we ons in het paradijs.

Het paradijs werd nog paradijselijker toen we naast de JoMa bakery een supermarkt vonden met drop (australische, dat wel), yoghurt en zakjes M&M’s. Met onze schatten togen we terug naar de kamer. Helemaal gelukkig en voldaan.

Latte bij JoMa Bakery

Het gaat wel ten koste van de kwaliteit van de foto’s maar om toch snel een indruk te kunnen geven van onze reis heb ik de foto’s in het album behoorlijk verkleind. Voor op de computer prima om te kijken. En het resultaat is dus dat er nu snel een vierde album online staat. Zoals gewoonlijk kun je kijken onder Azië, fotoalbums of klik op deze link.

Bayon - Angkor Complex Cambodja

Goed eten vinden, blijft een uitdaging. Het liefst eten we ‘s ochtends een baguette met koe (smeerkaas van La vache qui rit) maar een baguette is vaak heel moeilijk te vinden. Vooral rond de tijd dat wij op de fiets stappen. Het lijkt er namelijk op dat de mensen in Laos de dag iets later beginnen dan dat we gewend zijn van de Cambodjanen. Het zou dus best kunnen zijn dat er baguettes beschikbaar zijn rondom 8 uur maar voor ons is dat dan al lang geen ontbijt meer.

Het idee dat we ‘s ochtends al aan de rijst moeten, gaat er heel moeilijk in maar bij gebrek aan baguette is er geen andere optie. Wanneer we in plaatsjes overnachten waar nooit een toerist slaapt, weten we eigenlijk al van te voren dat het rijst voor ontbijt gaat worden. Maar ook het typische Laotiaanse ontbijtgerecht – fôe, rijstnoedelsoep met vlees, vis en groente – is niet makkelijk te vinden om 6 uur ‘s ochtends.

Onze zoektocht naar ontbijt leverde ons uiteindelijk een plastic zak kleefrijst op. Kleefrijst is precies wat het zegt wat het is, namelijk rijst die aan elkaar kleeft. Het smaakt helemaal nergens naar maar aangevuld met droge cakejes en weggespoeld met een blikje koude gezoete koffie kregen we zo toch nog iets naar binnen. Daar hebben we de eerste 20 kilometer op gefietst.

Toen na 20 kilometer onze eerste stop daar was, mochten we weer aan de kleefrijst. Dit keer betrof het een eigen creatie: kleefrijst met banaan. Bananen die we in het plastic zakje met de kleefrijst hadden gestopt, achter op de fiets hadden gebonden en die door het heter worden zonnetje er al enigszins ingetrokken waren. Smullen!!!

Kleefrijst met banaan

nixx en listo in de sneeuw

Zoals jullie waarschijnlijk al weten is Listo sinds gisterenochtend bij ons (Daphne & Erik in Hilversum). Hij was erg snel gewend, en is heel erg lief. Daar hebben we dus echt geen hond aan. Hij draait al echt mee als gezinslid en neemt lekker zijn plaatsje in naast Nixx en ook na 1 nachtje ten opzichte van Nixon. Verder past hij zich natuurlijk snel aan  de slechtere kanten van ons gezin, zo vindt ook Listo het al heel normaal om even lekker uitgebreid op de bank te liggen bovenop Erik.  Gisteravond lagen de beide honden zo ongeveer op 2/3 van de bank en wij mochten er ook nog bij. Maar we zullen hem niet verpesten hoor, hij moet net als Nixx vroeg opstaan en meewandelen in het bos, ja dat valt niet mee als hond zijnde zeker niet met de hoeveelheid sneeuw die er ligt.

Wat een weer hier, helemaal niet aan mij besteed maar aan de hondjes des te meer…Vind het echt een tophond die Listo van jullie, we hebben er veel plezier mee, af en toe tot wanhoop van Nixx die dan ook zijn aandacht opeist. Dan is het natuurlijk helemaal feest want dan gaan ze samen donderjagen in ons kleine huisje.