De ontdekking van ……

Listo’s beste vriend, Max, logeert bij ons. Dat is heel erg gezellig. Niet alleen voor Listo maar ook voor ons. Dan liggen daar twee van die hondjes (honden!) op ons goedkope kleed gebroederlijk bij elkaar te snurken. Knus!

Af en toe dollen ze wat. Ze zijn al ouder en wijzer dus ze vliegen niet meer de huiskamer door zoals in hun puppentijd. Toen konden we ze echt geen seconde alleen laten. Nu wel en dat gaat zonder problemen. Meestal!

Al voor dat we gingen sporten waren ze behoorlijk met elkaar aan het spelen. Toen we beneden kwamen om naar de sportschool te gaan, stond de bank scheef en lag het kleed omgeslagen. Max & Listo lagen inmiddels weer languit op de grond gestrekt. Want ja, van dollen word je moe. En een beetje uitrusten voordat de uitlaatservice komt, kan geen kwaad.

Terug van de sportschool openden we huiskamerdeur. In de hondeloze huiskamer troffen we op het slagveld 2 stille natgekauwde getuigen aan. Van het dollen waar ze nog even mee door zijn gegaan na ons vertrek naar de sportschool.

Casualties of War

Om 10.00 uur deze ochtend heb ik weer gebruik mogen maken van mijn democratisch recht om te stemmen. Was het de oproep van Rutten vanochtend bij Goedemorgen Nederland die me over de streep haalde? Of was het al het debateergeweld op de diverse publieke en commerciële tv- en radiokanalen waardoor ik de gang naar het stemlokaal heb gemaakt?

Geen van beiden! Tot nu toe heb ik altijd nog gestemd, voor de landelijke verkiezingen. Dat laatste zet ik er expliciet bij omdat ik voor bijvoorbeeld gemeenteraadsverkiezingen de stembus wel eens links heb laten liggen. Reden: te weinig kennis van wat er speelt in de gemeentepolitiek en te weinig in beeld wie de politici in de gemeente zijn.

Dus vraag ik me af of alle aandacht die er voor deze verkiezingen de afgelopen weken is geweest meer mensen naar de stembus zal brengen? Of het alle, of althans een groot deel, niet-stemmers naar de stemlokalen doet gaan? Ik hoop het want een goeie opkomst geeft in mijn ogen aan dat de toekomst van ons land ons nog wat kan schelen.

Nu maar hopen dat het weer mee zit. Maar: na regen komt zonneschijn. Van links mag ik hopen.

Ook tweede pinksterdag stapten we weer op Mien Masjien. Listo werd weer met wat lekkers zijn hondenkar ingelokt en de trein kon op pad. Ondanks de voorspelling van slechter weer voor deze dag durfden we het wel aan. Het viel ons wel gelijk al op hoe rustig het was op straat. Er waren wel wat fietsers maar niet het aantal dat je zou verwachten op een zonnige vrije dag.

Listo hield zich nog rustig en we koersten op ons gemak richting het Baarnse Bos. Geen dikke rijen op de fietspaden of ladingen fietser voor stoplichten. Aangenaam rustig. Waarschijnlijk zo rustig dat de oude meneer op zijn elektrische fiets ons niet hoorde aankomen en zich ook alleen op de wereld waande.

Helemaal tevreden in zijn eentje zien we hem zijn kont oplichten en laat hij een harde scheet net op het moment dat we hem passeren. Die MOEST er uit! Als een tevreden man fietst hij verder. Wij zijn hem in een poep en scheet voorbij…….

werd Ellu 47 jaar! Reden genoeg om het te vieren met wat wij het leukste vinden om te doen: fietsen. Lien Masjien is nog niet van haar reisavontuur hersteld dus werd onze oude trouwe Mien weer van stal gehaald. Ook kwam de hondenkar weer eens tevoorschijn. Want niets ultiemer dan haar verjaardag te vieren met het hele gezin.

Eerdere ervaringen met Listo in de hondenkar noopten ons om de afstanden klein te  houden en  – voor zijn beweging – een wandeling van een paar kilometer in de mix te gooien. Ideaal, zo leek ons.

Het begon allemaal goed. Listo zat zonder morren binnen een mum van tijd in de kar (en was daar ook weer bijna binnen een mum van tijd uit) en we reden Utrecht uit. Naarmate we meer fietsten, werd Listo steeds luider. Begeleid door regelmatig wat geloei reden we door de bossen. Ook na het rondje wandelen, hield dat niet op. De momenten dat hij naast de fiets mocht lopen, waren voor hem en voor ons een heerlijkheid maar hem weer de fietskar in krijgen niet! Onze hond houdt echt niet van fietsen!

Weer terug thuis stortte hij zich demonstratief op de grond. Zijn blik zei alles maar vooral “Ik kom vandaag de deur niet meer uit!”

Ook Ma Baarslag komt nog even langs

Met op de achtergrond DWDD slapen zij heel lekker