De ontdekking van ……

Dat was één van de koppen op het nieuws vanochtend. Het verbaasde ons niets want de hoeveelheid regen die gevallen is, is enorm. Naast Queensland en New South Wales heeft ook Victoria te kampen gehad met overstromingen. Gelukkig in mindere mate in vergelijking met Queensland maar genoeg om mensen te moeten evacueren uit hun huizen, genoeg zodat wegen moesten sluiten en genoeg om verschillende plaatsen te isoleren van de rest. Gelukkig ook zonder doden zoals wel het geval in Queensland is.

Ellu & ik zijn uiteindelijk gestrand in Clunes, een dorp op zo’n 30 kilometer afstand van Maryborough, ons oorspronkelijk doel. In de regen kwamen we aan en werden we verteld dat beide wegen naar Maryborough onbegaanbaar waren. Diezelfde regen werd die zelfde dag en vervolgens de nacht nog erger. We wisten dus dat we voor geen mogelijkheid uit Clunes weg konden. Op een gegeven moment was er nog maar één weg naar Clunes open. Wat dat betekent, is dat op de lage punten de weg ondergelopen is. Het betekent ook dat bruggen door het water zijn verzwolgen omdat kleine beekjes daadwerkelijk gevaarlijk hard stromende brede rivieren zijn geworden. Onvoorstelbaar!

Zandzakken voor de deur - Clunes

Onze eerste twee fietsdagen waren dagen dat we vooral in de regen hebben gefietst. Neemt niet weg dat we heerlijk hebben gefietst.

De eerste dag naar Macedon viel de regen nog enigszins mee. Pas vlak voor aankomst in het mooie bosrijke plaatsje begon het hard te regenen. Gelukkig was er al snel een motel en zaten we al weer snel hoog en droog.

Fietsdag 2 heeft het meer geregend dan niet, en harder. Met uitzondering van een bospad waar grote plassen, diepe geulen en modderige gladheid ons het onmogelijk maakten om verder te fietsen, hebben we ook deze dag met veel plezier de route gefietst.

De route op onze GPS brengt ons namelijk op hele mooie wegen door bossen of op rustige wegen langs kleine plaatsjes. Meestal komen we de plaats van bestemming binnen via de achterkant. Erg leuk, en dat is de reden dat we zo enorm genieten ondanks de regen.

Vandaag en morgen blijven we echter in Daylesford. Gisteravond is de regen met hoofdletter R begonnen. Onze cottage is gedeeltelijk onder gelopen en lekte op verschillende plaatsen. Het gebouw kon de grote hoeveelheid regen niet aan.

De voorspelling is dat er vandaag nog veel regen zal zijn en morgen nog meer. Hoezeer we ook de afgelopen twee dagen genoten hebben; fietsen in deze regen gaan we niet uitproberen. Gelukkig is Daylesford een leuk plaatsje met goede koffie, lekker eten en in dit café ook nog eens gratis Wifi.

p.s Het was even droog maar nu plenst het weer!

Bospaadje op de route

En dan begrijp je dus dat onze fiets zonder problemen gearriveerd is in Australië. Wij trouwens ook. Bij ons ging het niet geheel zonder problemen omdat Ellu met moeite een heftige migraine-aanval heeft kunnen onderdrukken en met enigszins draaglijke migraine de reis heeft moeten volbrengen.

Gelukkig is ze goed hersteld en genieten we al volop van zijn in Australië. Zelfs van de niet heel bijzondere zaken worden we intens gelukkig. Zoals fietsen van het caravan park naar Brunswick Street in het centrum van Melbourne. Een ritje van 20 kilometer waarvan stukken feitelijk lelijk zijn maar het ons he-le-maal niets uitmaakt hoe het er uitziet. Dat we hier zijn en dat we dit doen, dat is wat telt.

Hoewel het zondag is, hebben we vandaag gelukkig alle boodschappen kunnen doen zodat we morgen kunnen vertrekken. Zo ben ik nu ook in het bezit van een fietshelm. Een veilig idee en een besparing van 150 dollar voor de bon die je helmloos fietsend kan krijgen. Alleen de kaarten hebben we nog niet maar inmiddels weten we dat we morgen een RACV (de ANWB van Victoria) tegen zullen komen. Daar hopen we ze dan te vinden zodat we niet alleen afhankelijk zijn van onze GPS.

Vannacht genieten we nog even van onze cabin want kamperen konden we niet op dit Caravan park. Morgen slapen we in onze tent. Heerlijk, wat een vrijheid.

Vertraging met de trein vanwege een defecte trein maar toch nog met redelijk wat speelruimte op Schiphol aangekomen. Het pakken gaat voorspoedig, de voucher voor het hotel in Dubhai is zo geregeld en er is geen rij bij de incheckbalie. Mooi!

Dan worden we aangesproken. Lien Masjien kan mee naar Dubai want het vliegtuig is er voor geschikt. Of ze mee naar Melbourne kan, is de vraag. Ze past gezien haar lengte wellicht niet door deur van het toestel dat ze voor dat stuk gebruiken. Cargo is dan de enige oplossing.

Tja, alles gecheckt, maten doorgegeven, het reisbureau heeft intensief contact met Emirates gehad en dan nog zou het kunnen zijn dat……..

We zien het wel. Wanneer we echter klaar zijn bij de balie is het half 1. We hebben nog een uur alvorens we moeten boarden. Wij blij dat we het ruim hebben genomen. En hoe het er voor staat in Melbourne zien we wel weer.

Zo’n 14 dagen geleden begon onze sabbatical van 3 maanden met een 10-daagse Vipassana cursus. Voor Ellen was het haar tweede keer en voor mij mijn derde keer, met dat verschil dat ik deze keer als vrijwilliger tijdens de cursus ging werken.

Voor beiden waren het zware dagen. Ellu al zittend op haar meditatieplankje en ik al “rennend” van hot naar her als regelaar, tussenpersoon en steun en toeverlaat voor de studenten. Op nieuwjaarsdag waren we weer klaar en beiden kwamen we er fysiek moe maar geestelijk heel erg opgeruimd uit. Zo opgeruimd dat we voor het eerst in 9 jaar met vuurwerk het nieuwe jaar in zijn gegaan. En pas om half 2 in bed lagen na 11 dagen om 4 uur ‘s ochtends op staan.

Nu, zo vlak voor vertrek, hebben we het nog erg druk, zijn we nog steeds moe maar de Vipassana  cursus werkt door. Met veel rust in het hoofd kijken we uit naar 10 weken heerlijk fietsen in de staten Victoria en New South Wales in Australië.