Eindelijk weer online in Merimbula
Het heeft even geduurd maar we zijn weer online. Vanaf Bright hebben we niet kunnen internetten. Of omdat er geen internet beschikbaar was, of omdat we ergens te laat aan kwamen. Ons idee dat we in Oz gemakkelijk door zouden kunnen werken, klopt in de verste verte niet. En misschien is dat maar goed ook; we zijn immers op vakantie!
Het betekent ook dat we helaas niet zo vaak kunnen reageren op e-mails en dat een blogtekstje ook op zich zal laten wachten. Maar wees niet bang: een uitgebreide rondbrief nummer 2 zal binnenkort wel weer volgen. We zijn namelijk als het goed is over een week in Sydney. En we nemen aan dat in deze wereldstad wel WiFi beschikbaar is (gratis of niet).
Tussen Bright en Merimbula is het op en neer gegaan. Letterlijk en figuurlijk. We zijn naar 1800-nog-wat meter gefietst en weer terug naar zeeniveau en weer naar 900 meter en terug naar zeeniveau. Maar nog steeds met regelmaat de mogelijkheid van koffie en iets-lekkers-erbij. Minder pudoempie-pudoempie dat wel want op sommige stukken was het zwoegen, zweten en uithijgen in de schaduw. Emotioneel was het ook wat heftiger met vooral weemoedige gedachten en verdrietig gevoel, denkend aan mijn lieve moeder. Met gelukkig mijn lief naast me die me troost en die me ook weer aan het lachen maakt.
Gisteren zijn we na een heerlijke dag met klimmen maar voornamelijk afdalen, een heerlijke relaxte afdaling, in Merimbula aangekomen. Na 7 fietsdagen een prima plek om een rustdag te houden. Merimbula ligt aan de kust in het zuiden van de staat New South Wales en het is duidelijk een plaats waar van de zon en de zee (en het meer pal naast de zee) genoten wordt. Voor ons betekent dat er faciliteiten zijn zoals een grote supermarkt (Woolworths), restaurantjes met lekker eten, een aangename camping en ja, inderdaad WiFi.
En ook weer wat meer “normaliteit”. Ik durf het bijna niet te zeggen maar in sommige kleine plaatsjes lijkt de plaatselijke bevolking een samenloop van mindere genen te zijn. Alsof je in een dorpje uit een boek van Stephen King komt. Gelukkig zonder het horroraspect dat er in zijn boeken meestal bij komt. Prima gehuchten maar – serieus – we kunnen onze ogen soms niet geloven.
Oud huis in Omeo
