Lange reis; goed aangekomen
Inmiddels ben ik bijna al weer een week thuis. Ik heb de tijd nodig gehad om bij te komen van de lange reis en van de emoties van het weerzien met mijn liefsten. De reis was lang omdat ik waarschijnlijk vanwege de spanning van het thuiskomen, hoofdpijn had, misselijk was en steeds mijn spieren in mijn benen voelde verkrampen. Uiteindelijk ben ik achterin op een harde stoel van een steward(ess) gaan zitten zodat ik in ieder geval ruimte had om mijn benen te strekken maar vooral ook om wat koelere en frissere lucht in te ademen.
Op Schiphol vielen Jits en ik elkaar huilend in de armen. Het is zó enorm fijn om elkaar weer te zien. Vooral nu het voor Jits vooral zo’n zware tijd is. Ook mijn lieffie had ik al weer een maand niet gezien dus haar armen om me heen deden me ook enorm goed.
Nadat we met Jits en Richard nog een glaasje wijn hebben gedronken, zijn we richting huis gereden. Daar lag mijn hondje op zijn matje te wachten op zijn baasje. Op baasje Ellu wel te verstaan want in eerste instantie zat hij mij toch wel een beetje vreemd aan te kijken. Gelukkig zijn we nu al weer helemaal aan elkaar gewend.
In een frisse schoongemaakte en opgeruimde werkkamer begint nu weer de zoektocht naar een baan, de discipline van het studeren, het tussendoor sporten en hondje uitlaten. Wat dat betreft, is er niet veel veranderd. Fijn!
