Eigenlijk willen we slapen….
maar het mag nog niet! Het is namelijk bijna half 8 ‘s avonds. En dat is toch echt een beetje te vroeg. Acht uur mag wel dan kunnen we tot morgenochtend half 8 doorslapen wanneer we dat willen.
We zijn namelijk een beetje af. Hoewel je dat beetje eigenlijk wel weg kan laten. We zijn af, punt. We wisten dat we vandaag gingen klimmen maar dat het zo heftig zou zijn…. Nee, dat wisten we niet.
Oja, en vandaag is ook de eerste dag met klimmen. Na 2 weken “in fietsen” waren we wel toe aan de bergen. En dat klopt ook. Conditioneel ging het vandaag goed. Qua kracht in onze benen en mentaal was dit een enorm zware dag. Wie had er verwacht dat we ruim 2000 meter zouden stijgen. OP ONZE EERSTE KLIMDAG!
De eerste berg was al een stevige. Vooral omdat we niet gestaag naar boven gingen maar met heftige steile klimmetjes. Soms wel 14%. Pfff. We wisten gelijk dat het een lange dag zou worden.
Ook de tweede berg was niet mis. Sowieso al veel hoger maar het was te doen. We konden de benen goed laten ronddraaien. Maar naarmate de dag vorderde, werden de stops wel frequenter.
Het hoogste punt zou El Cóndor moeten zijn en dat hadden we voor ogen. Nog 12 kilometer, nog 8, nog 3 en daar was El Cóndor. Op 2205 meter hoogte. Het grote afdalen (12 heerlijke kilometers) kon beginnen.
De top was de top echter niet. We gingen wel een stuk afdalen maar zagen in de verte dat we ook weer omhoog moesten, en steil. We voelden ons allebei genomen. En dit herhaalde zich nog een keer, met nog een steilere klim. Uiteindelijk lag het hoogste punt op 2280 meter.
Onze reservering bij een mountain resort is het beste wat we hebben kunnen doen. Scheel uit onze ogen kijkend en te moe om nog goed Castellano te praten, zijn we tot nu toe als prinsesjes behandeld. En met bijna een fles San Julia Malbec achter de kiezen en een warme maaltijd, speciaal voor ons vroeg geserveerd, zijn we eigenlijk klaar om te slapen.
Maar ja, het is nu 19:44. Het mag nog steeds niet 🙂
Op de top die geen top was
Sterkte aan de familie van deze dames met hun plotselinge overlijden
lieve ouders van deze meiden, woorden zijn er niet dus een hele stevige omhelzing.
Ieder die dit niet heeft meegemaakt zegt : Het leven gaat door en dat is waar maar vraag niet hoe.
Toch heel veel kracht en sterkte gewenst.
Hallo lieve fietsmeiden,
Deze week de hondjes elke dag kunnen halen. Ze hebben het goed en zien er gelukkig uit.
Een lieve groet van mij.