Chicas famosas
Vandaag zijn we in Dolores, een stadje dat, als ik het spaans goed begrepen heb, letterlijk niet in één dag gebouwd is. Net als Carmelo is het een aangenaam dorp met in het middelpunt een plein, waaraan een ouwe kerk “Nuestra Señora de los Dolores” staat. Na wederom een vermoeiende fietsrit zijn we ingecheckt in een sfeervol oud hotel met houten vloeren, hoge plafonds, louvredeuren en een aangename binnenplaats. Net als de andere mensen die we hier ontmoeten, is ook de eigenares van het hotel een zeer vriendelijke dame.
Na ons middagdutje settelen we ons op de binnenplaats met onze leerboeken Spaans. De eigenares komt ons vertellen dat we …… iets met radio …… iets met lokaal en iets met half 6. We denken dat ze ons vertelt dat we op de lokale radio worden genoemd. In de middag zijn we namelijk door een jongeman op de foto gezet, heeft hij naar onze namen gevraagd en wilde hij weten waar we begonnen zijn. Dat zal het dus wel zijn.
Niets vermoedend gaan wij met ons Spaans aan de slag totdat er plotseling een jongeman, Alvaro, naar ons toeloopt. We worden niet op de radio genoemd. Nee, we worden voor de lokale radio geïnterviewd! Een uur lang beantwoorden we vragen, in het Spaans, over onze reis, wat we van Uruguay vinden, wat de verschillen zijn tussen Nederland en Uruguay en we worden zelfs gevraagd wat we van het conflict over twee pulpfabrieken vinden dat nu voorligt bij het internationaal gerechtshof in Den Haag.
Na het interview zijn we doodop. De leerboeken gaan aan de kant. We hebben genoeg geoefend vandaag!
