Bijzonder aardig
Gisteren stond er een excursie op het programma: met de openbare bus van Humuhuaca naar Iruya, een bergdorp op 80 km afstand. De eerste 25 kilometers gaan gewoon over de geasfalteerde ruta 9 maar de laatste 55 niet. Die gaan over een smalle gravelweg dwars door de bergen, over een pas van 4000 meter. Om vervolgens vanaf de top van de pas via ontelbare haarspeldbochten 1100 meter steil af te dalen. De rit duurt 3 uur bij elkaar. Een spectaculaire rit met prachtige bergvergezichten en een kijkje de diepte in. Alsof we vanuit een vliegtuig op het landschap neerkijken.
Het berglandschap wordt gekenmerkt door onherbergzaamheid, droogte en dorheid. Lage struiken, afgewisseld met cactussen, houden de boel bij elkaar. Af en toe is het een klein stuk wat groener. Daar wordt iets verbouwd. Daar wonen mensen. Soms op punten dat je denkt “hoe kan iemand dáár nou wonen?”
Zo zien we op de terugweg vanuit een zijkloof in de verte een figuur in de droge rivierbedding lopen. Ze is nog zo ver weg dat het nauwelijks zichtbaar is dat ze wuift naar de bus. Ze wil ook mee met één van de weinige bussen die het traject Humuhuaca – Iruya doen. Zonder probleem houdt de buschauffeur stil. Er is geen haast. Er springt een meneer uit die de vrouw tegemoet rent om haar te helpen met haar bagage. In de bus aangekomen, staat een jongeman voor haar op (hij staat vervolgens 2 uur lang in een hobbelende en zwiebelende bus). Ook de man die haar heeft geholpen, krijgt van iemand een zitplaats aangeboden. Wij kijken toe en zijn ontroerd door de vriendelijkheid. Dit maakt zo´n excursie dag BIJZONDER aardig!
