Asfaltlovers en luxebeesten
We hadden het nodig!
Nadat we van een prachtige cabaña aan een heldere rivier in Valle Grande via een onverharde weg met steile cuesta eerst terecht komen in smoezelige accomodatie met zeer slecht bed in El Nihuil. Een gehucht dat een dag later nog groot vergeleken is bij het 2-huizen-en-een- pomp-plaatsje, El Sosneado. Alwaar de hostería voor maanden lang gevuld is met medewerkers van een petroleumbedrijf, waardoor we gedwongen maar wel gelukkig moeten kamperen in een soort van bushokje. Gelukkig omdat de wind, die ons tempo in de laatste kilometers naar 12- km per uur terug brengt, om onze oren loeide! Nog net op tijd voor de lunch kunnen we eten wat de pot schaft om vervolgens de hele dag ongewassen en stinkend bij de benzinepomp, of voor de verandering, aan de picknicktafel bij de hostería door te brengen. ‘s nachts slapen we minder slecht op de matjes dan op het bed in El Nihuil maar slecht slapen is het wel.
Na 2 pittige fietsdagen en 2 slechte nachten zijn we blij met Malargüe. Wat een paradijs! Ons hotel is schoon en we slapen in een goed bed. Er is weer internet, hoewel wat beperkt. Onze kleren zijn weer gewassen en wij ook. We kunnen kiezen wat we eten want er is variatie op het menu. Er is zelfs variatie in restaurant. Malargüe is dan ook een grote stad met maar liefst 20.000 inwoners!
Morgen gaan we verder. Over een weg die we vanwege de excursie reeds voor een deel hebben kunnen aanschouwen. Een weg die volgens de kaart 80% geasfalteerd zou moeten zijn maar die dat duidelijk niet is. Een route met beperkte accomodatie en van lange afstanden. Een route ook met fantastische vergezichten en leegte. Wij als hardcore asfaltlovers en (sinds deze reis) aardige luxebeesten hebben er enorme zin in!
