Border Patrol
Onze route brengt ons voor een groot deel vlak langs de grens met Mexico. Het valt ons al snel op dat er langs de weg een gravelpad loopt, waar zoals later blijkt, de border patrol (grenspolitie) met auto’s patroullieert. We zien ook regelmatig dat achter hun auto een lading tractorbanden bungelt. Bij een immigratie checkpoint, waarbij ik toch echt ineens dacht dat we een verkeerde afslag hadden genomen en Mexico in zouden rijden, vertelde de stoere border patrol meneer dat die banden ervoor zijn om de gravel tot poeder te maken. Op die wijze kunnen ze aan de voetstappen zien waar een illegale Mexicaan het hek over is geklommen om de USA verder in te lopen. Het lijkt ons een zinloze excercitie, maar een sheriff vertelt ons dat ze variërend van 100 tot 1000 illegalen per maand oppakken. Hoe? Ik zou zeggen op een manier die past bij wat je je kunt voorstellen over het Wilde Westen ten tijden van Old Shatterhand en Winnetou. Door te kijken hoe oud de voetstappen zijn en door ze te voet op te sporen wanneer de sporen nog vers zijn.
Ondertussen gaat ook hier de discussie over illegale immigranten door. Een discussie die, net als in Nederland, feiten ( legaliseren van goedkope arbeidskrachten draagt bij aan een gezonde economie) en sentimenten (ze pikken onze banen in of ze gaan meteen naar de sociale dienst) kent. Dan zie ik het dorre, ruige, heuvelachige en schaduwloze landschap voor me, waardoor mensen die nauwelijks iets hebben, uren en soms wel dagen lopen met soms maar een litertje water. Sommigen nemen nu ook drugs met zich mee om te betalen voor hun overtocht.. Sommigen stikken in containers wanneer degene die er groot geld voor krijgt ze achterlaat omdat er border patrol in de buurt is. Wat hebben wij het dan goed!
