Alles kan, waterkan, groenekan, sandokan, toekan …..
Daar zijn we dan in Puerta Iguazú, uitvalsbasis om de Cataratas de Iguazú(watervallen) te bekijken aan de Argentijnse en aan de Braziliaanse kant. Gisteren waren we aan de Argentijnse kant. Wat het leuke daarvan is, is dat er verschillende wandelingen zijn naar verschillende uitzichtspunten. De paden gaan door een prachtige jungle waar vrolijk gekleurde vlinders om onze hoofden heenvlogen, waar vele vogels rondvliegen en waar de leguanen in de bosjes schieten wanneer je te dicht in de buurt komt. En dan wordt je ook nog eens beloond met fantastische uitzichten op gigantische watervallen.
De topper van de dag was onze middagwandeling naar de start van het pad naar de Garganta del Diablo (de keel van de duivel). Omdat we graag een actieve dag wilden hebben, besloten we om niet het treintje te nemen maar om de wandeling te doen langs de rails. Een goed besluit want wat zag ik ineens in de bomen? Een grote vogel met een grote gebogen geel-rode snavel: een toekan! Een prachtvogel om te zien en het fijne was dat we hem uitgebreid op ons gemak hebben kunnen aanschouwen.
Onze dag was al goed maar werd nog beter toen we bij de Garganta aankwamen. Als je denkt dat je alles hebt gezien, dan vergis je je. Van 3 kanten dondert het water naar beneden met een overweldigende kracht en een oorverdovende herrie. Waar het water in verdwijnt, is onduidelijk omdat de damp van het water het zicht op de rivier en de onderkant van de waterval ontneemt. Het is daadwerkelijk alsof de aarde wordt verzwolgen, alsof je op dat punt van de aarde aflazert.
