In de naam van de vader
Van Zapala naar Junin de los Andes via ruta 40 was te ver om in één keer te doen. Ruta 40 nemen betekent dat we ergens halverwege wild hadden moeten kamperen. Aangezien ik daar helemaal geen fan van ben, hebben we een alternatieve route genomen via Las Coloradas, een plaatsje met 1500 inwoners. Of daar een slaapplek voor ons zou zijn, wisten we niet. Op Internet was over Las Coloradas niets te vinden en bij de tourist information werden we ook niets wijzer. Maar met 1500 inwoners zou er toch wel iets zijn? We hebben in kleinere plaatsen geslapen waar accomodatie was.
Aan het einde van de middag kwamen aan. Bezweet en moe, vooral van de laatste 20 kilometer over een onverharde weg (ja, je moet er wat voor over hebben om wild kamperen te voorkomen). Aan de eerste de beste persoon vragen we of er in Las Coloradas accomodatie is. Het antwoord is ontkennend. Maar we kunnen wel de tent opzetten, bij de rivier! En misschien dat we de tent in de tuin van die en die op kunnen zetten. Dan staan we tenminste beschermd tegen de wind.
We rijden verder het dorp in en vragen nog eens aan andere mensen of zij iets weten waar we kunnen slapen. Zij sturen ons naar de pater. Hij heeft misschien wel iets. Op weg naar de pater horen we dat de hij niet thuis is. Maar als we naar Alicia gaan dan kan zij ons wel helpen. Bij Alicia aangekomen (dit speelt zich allemaal af op 100 vierkante meter) vertelt ze dat de pater inderdaad een albergue (herberg) heeft. We worden er al helemaal vrolijk van. Totdat we het zien.
De herberg blijkt de kamer van de pater te zijn, waar mensen op doorreis kunnen slapen. Er staan in een donker hol twee stapelbedden. De matrassen kunnen elk moment de kamer uitlopen. En daar mogen we slapen! Ook mogen we gebruik maken van de “woonkamer” met keuken. De koffie en thee staan er om te drinken. En we hoeven er helemaal niets voor te betalen. Hoe kunnen we zulke vriendelijkheid nou laten schieten?
Dat doen we dan ook niet. Ondanks de viezigheid en de smerige lucht die er hangt, besluiten we om de nacht in de kamer van de pater door te brengen. Niet in het stapelbed, voor geen goud, maar heel aangenaam in ons eigen binnententje op onze eigen matjes. We hebben er prima geslapen.
