Weinig krediet
Omdat we gisteren het besluit hadden genomen om vanaf S.M. de Los Andes de auto te pakken, moesten we geld gaan regelen. Het hele bedrag vooraf in cash aldus het verzoek van de meneer van het autoverhuurbedrijf. Nu was het gisteren al niet zo´n goeie dag – we zaten elkaar bijhoorlijk in de weg – en beter werd het er zeker niet op.
Om het geld te krijgen, moesten we alle banken afstruinen, want bij elke pin kregen we maar een bepaald bedrag mee. Daar moesten we dan ook nog eens provisie over betalen omdat we onze creditcard gebruikten. Ellu haar pinpas is al een tijdje kapot. En ik was zo stom geweest om de dag ervoor geld over te maken van mijn lopende rekening naar de spaarrekening in plaats van andersom. Een terugboeking had geen nut, want het is immers weekend. Mijn pinpas diende derhalve ook geen enkel nut.
Toen we nog één pinautomaat te gaan hadden, gebeurde het onmogelijke: de creditcard verdween niet in de pingleuf maar in een loze ruimte tussen pingleuf en pinautomaat in. Schuin tegen de wand aan dus we hadden nog de hoop dat we de kaart eruit zouden kunnen krijgen. Bij het breiwinkeltje naast de bank leenden we pincet en vijl. Met deze instrumenten gingen we aan de slag. Helaas kwam de kaart door de reddingsactie niet eruit maar kwam zij plat op de bodem te liggen. Nog wel in het zicht maar niet meer te pakken met de pincet.
De breiwinkelvrouw stelde voor de politie te bellen. Maar toen ik het verhaal aan de politieagent uit probeerde te leggen, schoten mij de woorden tekort. Hoe leg ik zoiets nou uit in het Spaans? Gelukkig kwamen er twee Argentijnse heren binnen om te pinnen. In het Engels legde ik uit wat er aan de hand was en zij legden het aan de telefoon in het Spaans uit. We hadden twee opties: maandag terugkomen of de creditcard blokkeren. Verslagen besloten wij te kiezen voor de laatste mogelijkheid maar de mannen wisten van geen ophouden. Gewapend met een kauwgompje en een takje gingen ze het probleem te lijf. Tezamen met pincet & vijl slaagden zij erin onze creditcard uit haar benarde positie te verlossen. We vlogen ze om de nek. Onze helden! Onze redders in nood!
Snel liepen we daarna terug naar het hotel om de kamer niet meer te verlaten. Want wie weet wat er anders verder die dag nog gebeuren zou.
