† RIPio: achterwiel van Mien
Gisteren was ons laatste stuk ripio: 33 kilometer van Peulla, Chili naar Puerto Blest, Argentinië over een pas van 950 meter hoog. We wilden graag de boot van Puerto Blest halen naar Bariloche dus vertrokken we al vroeg op weg naar lago Frias, Argentinië waar een bootritje van 20 minuten middels de laatste 3 kilometer onverhard ons naar Puerto Blest zou brengen. Deze laatste 3 kilometer blijken een eitje vergeleken bij de 30 kilometer ervoor!
De eerste 19 kilometer stijgen we nauwelijks waardoor we weten dat het staartje in de laatste kilometers zit. De weg is moeilijk te begaan en we hebben het onszelf iets moeilijker gemaakt door met een vrijwel profielloze buitenband op weg te gaan. Steil klimmen is nu nog zwaarder want we glijden makkelijker weg. Wanneer de klim dan eindelijk begint, lijkt het de eerste 500 meter mee te vallen. We fietsen, ook al gaat dat niet erg makkelijk. Wanneer een chauffeur ons aanbiedt om de bagage mee te nemen, gaan we op dat aanbod in maar slaan we zijn aanbod om ons en Mien mee te nemen af. Zonder bagage denken we dat het een eitje wordt.
We komen van een koude kermis thuis. De weg is enorm slecht. Met Mien kaatsen we van steen tot steen om vervolgens vast te komen zitten in gruis om er niet meer fietsend uit te kunnen komen. We zijn genoodzaakt om lange stukken te lopen. Zelfs zonder bagage is dat zwaar want ondertussen stijgen we ook nog eens behoorlijk. Zo af en toe worden we ook aangevallen door grote vliegen die gemeen steken.
Bijna twee uur lang ploeteren we naar boven. We hebben geen droge draad meer aan onze lijven. Fysiek is dit erg zwaar. Op de top aangekomen, zijn we er nog niet: ook de 4 kilometer afdalen naar het meer vraagt onze concentratie en kracht. Maar wanneer we er dan zijn, voelen we ons heerlijk. We hebben het maar mooi gedaan én we hebben het gered.
De volgende dag, wanneer we Mien een beetje schoonmaken, komen we erachter dat Mien het níet helemaal gered heeft Er zit een scheur in de velg van het achterwiel. Een eerdere ervaring met hetzelfde fenomeen leert ons dat elk moment het wiel uiteen kan rijten. Heelhuids maar met een onveilig gevoel op de drukke weg langs het meer redden wij en Mien het nog wel naar de camping bij Bariloche. Mien´s achterwiel kan echter naar de schroot. We hopen dat ze snel een nieuwe kan krijgen!
