Een hondenleven!
Listo is nu zo’n 5 dagen bij ons in huis en vanaf dag 1 kunnen we hem al niet meer missen. We houden onvoorwaardelijk van hem! Hij is ook zó schattig en zó lief. Om hem zó schattig en zó lief te houden, werken we hard aan consequent zijn. Dat betekent dat we heel vaak de verleiding moeten weerstaan om dat lieve koppie te aaien, dat we hem even moeten laten janken wanneer hij in zijn bench (een hondenkooi) zit en dat we voortdurend goed gedrag moeten belonen.
Ook met zindelijk worden, proberen we dat op een positieve manier te doen. Dus we straffen hem nooit wanneer hij in huis poept (deed hij gelukkig alleen op dag 1 toen hij door mijn eigen stomme schuld door wisseling van merk pupbrokjes spuitdiarree had) of plast maar staan als idioten te juichen, hem op hoge toon te bejubelen wanneer hij het buiten doet. We zien er uit als gekken maar binnenkort zullen we er de vruchten van plukken.
Ondertussen leren we hem dingen door met hem te spelen en te oefenen. We zijn apetrots dat hij al naar zijn naam luistert, dat hij een speeltje komt terug brengen en dat hij netjes voor de buitendeur wacht met naar binnen komen totdat wij zeggen dat hij het mag. Meestal is hij na het spelen/oefenen zo moe dat hij voor pampus op het kleed ligt. En dan bedoel ik ook echt voor pampus. Wat heeft ie toch een hondenleven!
Meer foto’s van Listo zijn te zien in Listo’s album op Flickr!
