Van een dip naar de Black Range Lodge
De laatste paar dagen zaten Ellu en ik in een dip! Toen Ellu eenmaal klaar was met overgeven, begon ik ook nog eens een keer. Maar omdat we het helemaal gehad hadden met El Paso (dat ligt helemaal aan ons en niet aan El Paso), zijn we toch op de fiets richting Las Cruces gestapt. Geen goed idee want beiden waren we toch nog niet helemaal hersteld. In Las Cruces konden wij gelukkig nog net een kamer vinden. Het was dit weekend extra druk vanwege afstudeerfeestjes, een baseballgame en moedersdag. Voor twee keer de prijs hebben we de resterende uurtjes met daglicht weggeslapen. Gisteren ging het lichamelijk beter maar terwijl we in een cabin zaten met prachtig uitzicht op de Caballo mountains kwam het ongenoegen eruit. We zaten duidelijk in een enorme dip. Met tranen maar wel met troostende armen om elkaar heen zijn we in slaap gevallen. En met de belofte aan elkaar om vooral te proberen de leuke, positieve dingen weer te zien. Vandaag is dat in ieder geval gelukt. De natuur was weer wonderbaarlijk prachtig, het fietsen ging goed, we hebben een heerlijk ontbijtje genoten in een historisch dorp en na 45 kilometer zijn we gestopt bij Black Range Lodge. Het beste wat ons kan overkomen om uit deze dip te geraken. Een prachtig mooi huis met een goede sfeer, dat wordt gerund door enorm vriendelijke mensen. We zijn vandaag de enige gasten en omdat het moedersdag is, eten we vanavond mee met het diner voor de (schoon)moeder van Catherine en Pete. Morgen gaan we verder met onze klim naar de Emory pass (2800 meter). Zeker weten met hernieuwde positieve energie. Dat kan niet anders want ze hebben het hier in overvloed!
