Voorlopig het laatste weekend samen
Ellu zit met de Volkskrant tegenover me aan tafel. Listo is aan het spelen en drentelt wat om de tafel heen. En ik zit achter mijn laptop om dit berichtje te schrijven. Onze sloeberbakken koffie hebben we bijna leeg en een kleine gevulde koek hebben we reeds achter onze kiezen. Zo de zaterdagochtend doorbrengen, vinden we heerlijk.
We beseffen allebei goed dat dit voorlopig het laatste weekend samen is. Om die reden gaan we dan ook allerlei dingen doen die we altijd leuk vinden om te doen in het weekend. Zo staat er straks bijvoorbeeld nog een haarverfsessie op de planning en we gaan ook lekker lunchen in het Griftpark, nadat we Listo hebben uitgelaten. Als het weer meezit, zit er misschien ook nog een bezoekje aan het Panbos in. We zullen het zien.
De wetenschap dat we 7 maanden lang elkaar niet zo aan de tafel zullen treffen, maar het moeten doen met Skype en e-mail geeft ons beiden een draaierig gevoel in de buik. Ondertussen bedenken we dat dit voor ons beiden één groot avontuur is, dat we de kans krijgen om onze levens zelfstandig te leiden, wetende dat we na 7 maanden elkaar hernieuwd (wellicht in verschillende opzichten) in de armen zullen sluiten. Of we dan nog steeds hetzelfde ritueel zullen hebben……………..
