De ontdekking van ……

Op zondagochtend, na een lekker ontbijtje, stapten we met z’n 4-en op de fiets. Karin & Wilko fietsten tot aan Moordrecht met ons mee. Het was een goed begin van de dag. Niet alleen omdat de omgeving zo mooi was – overal sneeuw en een blauwe lucht – maar vooral omdat we met z’n 4-en de kou en gladheid trotseerden.

In de buurt van Lekkerkerk

Dat we ter afscheid geen tentje konden vinden om met z’n 4-en koffie te drinken was een veeg teken voor de rest van de dag en de ijzige sfeer die langzaam aan op de fiets ontstond. Temperaturen daalden beneden het vriespunt door een opeenstapeling van (ook futiele) dingen. Het belangrijkste toch wel dat het moeilijk was om een goede redelijk befietsbare route te vinden en dat we pas na 50 kilometer een plek konden vinden om wat te drinken en te eten. Het was toen al bijna 2 uur en we hadden heel veel zin om ergens even binnen te zitten en ons op te warmen. De plaatselijke snackbar in de Kwakel was onze kleine oase.

Na de Kwakel bracht de route ons door Amsterdam. Maar ook een heerlijke latte bij de Coffee Company kon het tij niet keren. Het bleef beneden vriespunt. Amsterdam uitkomen, nam de nodige tijd in beslag terwijl de tijd enigszins begon te dringen. Kwart over 4 stapten we de pont af om via Amsterdam-Noord naar Purmerend en uiteindelijk het geboekte hotel in Warder te komen. Inmiddels begonnen de temperatuur al weer te dalen en het wegdek langzaam op te vriezen. Er was dus op twee fronten kou.

Pas op enkele kilometers van Purmerend begon het op de fiets te dooien. Ineens lukte het weer om moeilijke stukken met veel sneeuw/ijs in rust te nemen en te lachen om de gekke situatie waarin we ons bevonden. Zo kwamen we in goede stemming aan bij ‘t Tolhuus in Warder. Het was 5 voor 6, nog net niet helemaal donker en nog net niet heel glad. We hadden er een dag van rond de 100 kilometer opzitten, die voelde als één van 150 kilometer onder slechte omstandigheden. De hele nacht zijn onze lijven bezig geweest met herstellen.

Vanochtend lag er een nieuw pak sneeuw maar waren we naar elkaar toe helemaal ontdooid. Met plezier stapten we op de fiets, aftastend hoe de wegen waren en wat onze mogelijkheden voor vandaag zijn. Na 13 kilometer in meer dan 1 uur over fietspaden die glad zijn en wegen met dikke lagen sneeuw (wat trouwens zwaar maar wel heel makkelijk fietst), zijn we neer gestreken in Hoorn. Daar pakken we de trein naar Den Helder en in Den Helder gaan we dan met de boot naar Texel. Ook daar zullen we nog een stukje fietsen. En dat is genoeg voor vandaag. De dooi is ingetreden en dat hopen we terwijl we op Texel zijn ook zo te houden.

Temperaturen zijn weer boven nul

One Response to “Ontdooid”