Lang leve de koningin
Een week is voorbij. Na veel heen en weer gemeel met de alarmcentrale weten we inmiddels dat Lien Masjien gelokaliseerd is. Ze komt naar Nederland terug maar of dat met het vliegtuig is of met de boot is nog de grote vraag.
Ondertussen hebben wij niet stil gezeten. Ellu heeft contact gezocht met de psychiater die Mien Masjien heeft gekregen met de vraag of we haar kunnen lenen. Dat kon. Sterker nog: we mochten haar zelfs na het lenen aan een ander goed doel geven. Het concept van het vervoeren van de patiënten achterop, op de plek van Ellu werkte niet.
Toen we Mien overhandigd kregen, was de aanblik eerst even gek: ze zag er zo iel uit. Niet alleen omdat alles aan onze nieuwe fiets breder/dikker is maar ook omdat de zadels en sturen op zijn laagst stonden. De eerste kilometers naar het centraal station fietsten we dan ook niet zo lekker.
Verder zag Mien er nog patent uit. Nadat ik in de trein de sturen en zadels had gesteld en we in Haarlem terug fietsten naar ons tijdelijk huis voelden we ons de koning te rijk. We hebben haar weer. Zij regeert; zij is de onbetwiste koningin. Al wat ouder en met wat gebreken maar wel dé fiets waarmee we graag een Tour de Friends doen. 
