Lien Masjien nog steeds niet thuis
Het is al weer dinsdag 19 januari. We zijn al weer 4 dagen thuis. Dat we in Vang Vieng waren, lijkt al weer maanden geleden. Dat we op de fiets zaten nog langer. Nou kan dat gevoel wel kloppen want we waren eigenlijk pas weer net uit Vientiane vertrokken. En daar hebben we lang alleen maar genoten van deze relaxte stad met zijn goede koffie en lekkere brood. Vang Vieng ligt op 2 niet al te lange fietsdagen van de hoofdstad.
We willen graag beginnen met de Tour de Friends maar dat kan alleen maar met een fiets. En helaas is Lien Masjien nog steeds niet in ons bezit. We hebben gisteren van Thai Airways bevestigd gekregen dat ze op Bangkok staat. Hopelijk maakt dat het makkelijker voor de alarmcentrale om haar richting Nederland te krijgen. De grote vraag is natuurlijk of ze haar mee krijgen want officieel mag alleen Ellen de fiets inklaren. Ondertussen hebben we ook een email gestuurd naar de psychiatrische instelling die Mien Masjien heeft gekregen. Mocht Lien niet (snel) komen dan kunnen we wellicht gaan fietsen op onze oude fiets. We hebben dus meerdere ijzers in het vuur.
Dat we graag willen beginnen met de Tour de Friends heeft te maken met dat het ook kan. Mijn moeder gaat vandaag naar het verzorgingstehuis terug. Medisch gezien is er geen noodzaak dat ze in het ziekenhuis blijft. Dat betekent niet dat ze weer volledig hersteld is. Hoewel de artsen mijn moeder al als een klein wondertje zien, zou dát werkelijk waar een groot hemels wonder zijn. Elke dag ziet ze er beter uit maar ze is en blijft heel erg moe. En alles blijft haar enorm veel energie kosten. In het verzorgingstehuis moet ze verder aansterken. Haar eigen bed is weg en vervangen voor een ziekenhuis zodat de verpleging ter plekke haar makkelijker kunnen helpen. Gelukkig heeft ze wel al haar eigen spullen om zich heen. En wij kunnen regelmatig bij haar langs, als onderdeel van onze Tour de Friends.
