Kerstontbijt
Goed eten vinden, blijft een uitdaging. Het liefst eten we ‘s ochtends een baguette met koe (smeerkaas van La vache qui rit) maar een baguette is vaak heel moeilijk te vinden. Vooral rond de tijd dat wij op de fiets stappen. Het lijkt er namelijk op dat de mensen in Laos de dag iets later beginnen dan dat we gewend zijn van de Cambodjanen. Het zou dus best kunnen zijn dat er baguettes beschikbaar zijn rondom 8 uur maar voor ons is dat dan al lang geen ontbijt meer.
Het idee dat we ‘s ochtends al aan de rijst moeten, gaat er heel moeilijk in maar bij gebrek aan baguette is er geen andere optie. Wanneer we in plaatsjes overnachten waar nooit een toerist slaapt, weten we eigenlijk al van te voren dat het rijst voor ontbijt gaat worden. Maar ook het typische Laotiaanse ontbijtgerecht – fôe, rijstnoedelsoep met vlees, vis en groente – is niet makkelijk te vinden om 6 uur ‘s ochtends.
Onze zoektocht naar ontbijt leverde ons uiteindelijk een plastic zak kleefrijst op. Kleefrijst is precies wat het zegt wat het is, namelijk rijst die aan elkaar kleeft. Het smaakt helemaal nergens naar maar aangevuld met droge cakejes en weggespoeld met een blikje koude gezoete koffie kregen we zo toch nog iets naar binnen. Daar hebben we de eerste 20 kilometer op gefietst.
Toen na 20 kilometer onze eerste stop daar was, mochten we weer aan de kleefrijst. Dit keer betrof het een eigen creatie: kleefrijst met banaan. Bananen die we in het plastic zakje met de kleefrijst hadden gestopt, achter op de fiets hadden gebonden en die door het heter worden zonnetje er al enigszins ingetrokken waren. Smullen!!!
Kleefrijst met banaan
